Dammwildgehege

Er zijn enkele dieren in het damhertenreservaat direct aan de kant van het pad. Je bent je angst voor mensen gedeeltelijk kwijt. Eén kwam direct richting het hek toen ik even stopte.

Damherten zijn uiterst sociaal en leven in groepen van verschillende groottes (tot 80 stuks). Alleen tijdens het broedseizoen (juni/juli) maakt het dier (vrouwtje) zich los van de roedel en blijft binnen gehoorsafstand van het rustende kalf. Het sterkste hert leidt de kudde herten. Pas tijdens de bronsttijd, rond november, vormen herten en vrouwtjes een roedel, die bij het afwerpen van het gewei weer uiteenvalt. Damherten voeden zich het liefst met grassen en kruiden, bladeren, knollen en wortels. Het pelt ook af en toe de bast van esdoorn- en essenbomen.
Het damhert heeft een parkachtig cultuurlandschap nodig met gelijke verhoudingen van bos, veld en weide, in het bijzonder een bosopstand met lichte bossen (lariks, dennen, wilgen, berken etc.), gemengde hout- en struikflora. Het damhert is een uiterst culturele volgeling die zelfs met weinig bos (vergelijkbaar met het reeën) kan overleven.

Je loopt er zo voorbij. Prachtig om naar te kijken.