Opferstock

met een historische traditie
er zijn 2 versies

Op een informatiebord staan twee versies van wanneer en voor wie of waarvoor de offerdoos bedoeld was.
Welke werkelijk waar is, zal waarschijnlijk nooit bekend worden

vaderland/
Bergfelden /
Verhaal/
De offerdoosDe offerdoos
Schets offerdoosDe offerkist - Alemanische offerplaats of plaats van de bus voor monniken en nonnen? Helmut Schneckenburger onderzocht deze vraag.De offerbox staat in het Bergfelder Wald, wijk Nonnenbühl. Over deze prachtig uitgehouwen kalksteen in offerkist met een afmeting van 1,75 x 1,04 x 0,44 m wordt nergens in de geschiedenis van Bergfeld genoemd of opgeschreven.Volgens de traditie zijn er twee versies:
Versie 1: (ondersteund door experts)De offerstok is gemaakt in de 3e - 4e eeuw na Christus, dus vóór de kerstening in ons gebied. Gedurende deze tijd kwamen de Alemanen en verdreven de Romeinen. De Alemanen jaagden in de bossen op beren, herten, elanden en kleine dieren. Om ervoor te zorgen dat mensen in deze tijd hun redding zouden bereiken, offerden ze het bloed van de dieren in deze offerkist.
Versie 2:Er waren weilanden op het plateau van Gewann Nonnenbühl, evenals op de Dicke (ook wel Dickefelder genoemd). Deze gebieden werden in 1237 begraasd door het Kirchbergklooster (nonnenklooster) en het Bernsteinklooster (monniken/bosbroeders).Ook de naam Nonnenbühl kan aan dit beheer worden ontleend.Volgens de traditie waren de nonnen, net als de monniken, erg blij dat ze de dieren op dit plateau, omringd door bos, hadden laten grazen. De genoemde herders hadden tijdens dit werk de enige gelegenheid in hun leven om het andere geslacht te ontmoeten. Er moeten ook hechte menselijke relaties zijn geweest.Figuur offerdoosOm het geweten te kalmeren, maakten ze deze offerdoos en boden ze hun geschenken of scherpe voorwerpen aan.De tweede versie is niet helemaal begrijpelijk, omdat in de geschiedenis van het Kirchbergklooster wordt gezegd dat de nonnen de muren van het klooster niet mochten verlaten, alleen hun bedienden mochten dat doen.Auteur: Helmut Schneckenburger