Himmelteich

Hemel en hel zijn soms veel dichter bij elkaar dan men bijbels zou geloven. En de duivel zit niet altijd in de details, soms ook in het grote historische plaatje. Een bijzonder levendig voorbeeld is te vinden in dieper Transdanubië, niet ver van de zogenaamde Seestadt Aspern. Er is nog steeds water, een onschuldig stukje natuur, zoals je zou kunnen denken, contemplatief omgord door riet, waterlelies in het midden: de luchtvijver. Van de kant van het Weense stadsbestuur staat het Himmelteich-gebied echter bekend onder een nogal helse naam: namelijk als "Altlast W3". Op het gemeentelijke afvalportaal staat: “Een voormalige grindgroeve was in 1970 gevuld met ca. 150.000 m3 huisvuil en bouwpuin.” Het daarbij behorende “aanzienlijke risico voor het grondwater” werd tussen 1991 en 2001 afgewend: onder meer dingen door “het opruimen van de deposito's en de vervuilde ondergrond”. De herontwikkeling werd op zijn beurt gevolgd door de bouw van een biotoop, die we vandaag tegenkomen alsof het nooit anders is geweest: zo biotopisch dat het inmiddels zelfs is erkend als natuurmonument. Tot zover de uiteindelijk aangename kant van het Himmelteich-verhaal.