Wasserschloss Neuhaus

De waterburcht Neuhaus (von Crailsheimsches Schloß) gaat in zijn huidige uiterlijk grotendeels terug tot het begin van de 17e eeuw; maar er zijn ook veel oudere gebouwen (toren, kapel). Het complex werd beschermd door vijvers en sloten en een ophaalbrug. Het kasteel is nog steeds in privébezit van de familie von Crailsheim en kan niet bezocht worden.

Schloss Neuhaus is al van ver zichtbaar en begroet reizigers of wandelaars. Het ligt betoverd tussen de vijvers van het gelijknamige dorp. Het huidige renaissancegebouw is de opvolger van een ouder systeem dat dateert uit de Middeleeuwen. De bultrugkubussen in het deel van de toren, dat op nog ouder metselwerk staat, verwijzen naar de 11e tot 13e eeuw.
Al in het Hessberg-tijdperk in 1509 was er een kasteel in Neuhaus, beschermd door grachten en vijvers. In 1528 stonden de laatgotische huiskapel en de toren, de laatste zonder de kap die honderd jaar later werd aangebracht.
Johann Philip v. Crailsheim herbouwde het kasteel in 1612-1618. In die tijd was er een ophaalbrug aan de ingangszijde. Neuhaus werd beschouwd als een "permanente plaats" en overleefde de Dertigjarige Oorlog. Het bood niet alleen veiligheid voor mensen en vee, maar deed ook dienst als gevangenis.
In 1796 werd het kasteel geplunderd door de Fransen. In 1832 was het onbewoonbaar. Baron Sigmund v. Crailsheim liet het in 1902 restaureren. De voorburcht werd in hetzelfde jaar door brandstichting verwoest en in plaats daarvan werd een boswachtershuis gebouwd.

Mooi kasteel, maar helaas niet open voor publiek.