Torre Sant'Alluccio

De toren van Sant'Alluccio domineerde in de Middeleeuwen de bergkam van Montalbano precies waar de weg van Vinci aan de andere kant passeerde om richting Bacchereto te gaan. Aan de voet van de toren is een bron waarvan gezegd wordt dat het wijwater is.
De geschiedenis van de toren is verbonden met het oude ziekenhuis van de Guidi-graven, dat in de buurt van de Balenaia-kloof lag. Ten tijde van Leonardo da Vinci, die het op een van zijn kaarten tekende, behoorde het waarschijnlijk al toe aan de Florentijnse familie Ridolfi.
Tegenwoordig maakt de toren deel uit van het Barco Reale-complex, maar verkeert hij in slechte staat.
In het bos staan banken en tafels onder houten luifels waar je kunt stoppen voor een picknick of om te kamperen. Het is erg handig voor trektochten in de omgeving.

Tijdens de middeleeuwen domineerde de toren van Sant'Alluccio de bergkam van Montalbano op het punt waar de weg van Vinci aan de andere kant passeerde om verder te gaan in de richting van Bacchereto. Aan zijn voeten zijn de bronnen van heilig water, de stroom die stroomafwaarts verder gaat met de naam Rio di Balenaia en vervolgens Vincio. De geschiedenis ervan is nauw verbonden met die van het oude ziekenhuis van de Guidi-graven dat in de buurt van de Balenaia-kloof lag, zoals recente en toevallige archeologische vondsten lijken aan te tonen. Ten tijde van Leonardo, die het afbeeldde op Montalbano op het Windsor-papier RL 12685, behoorde het waarschijnlijk al toe aan de Florentijnse Ridolfi-familie. Momenteel bevindt de toren, opgenomen in het gebouwencomplex dat toebehoorde aan de graven van Spalletti, zich in de Barco Reale, maar verkeert in slechte staat van onderhoud.
In het bos staan banken en tafels onder houten luifels waar je kunt stoppen en kamperen

Het werd drie eeuwen voor het jaar duizend gebouwd. Het diende als toevluchtsoord voor de vele reizigers die door die wilde plekken trokken. Het was een tijdperk waarin gevaren niet ontbraken, ook die voortvloeiend uit de aanvallen van de bandieten die in de bergen waren gelegerd. Gehecht aan de oude Hermitage, was er een kapel die door de eeuwen heen werd omgevormd tot een rustiek gebouw voor gebruik door de boeren die er woonden, nadat het complex zijn primaire functie had verloren.

Uitgerust met een prachtige gekanteelde toren (nu vernietigd). Het hele gebouw verkeert in een complete staat van verlatenheid. Volgens de legende werd het gebouwd door de Franse monnik Alluciem, die met twee andere metgezellen Justis en Barontes het klooster van Cluny verliet, waaraan het zijn naam ontleende aan de orde waartoe ze behoorden; cluniacenzer. De drie monniken trokken op drie verschillende plaatsen naar deze bergen. Elk van hen bouwde een kapel en een hermitage.

Deze plaatsen (San Baronto, San Giusto al Pinone en Sant'Alluccio) namen en hebben nog steeds de naam van de drie Franse broeders. Volgens de legende passeerden de drie broeders de pollepel van de ene plaats naar de andere om de drie gebouwen te ommuren. In deze gebouwen werden de pelgrims niet alleen opgefrist, maar indien nodig ook fysiek behandeld.