Muttentalbahn

De Muttentalbahn was een zes kilometer lange spoorlijn die in de 19e eeuw werd gebruikt om kolen van de mijnen in Muttental in het zuidoosten van het Ruhrgebied naar de kolenopslagplaatsen en de laadstations te vervoeren. Het wordt beschouwd als een van de oudste door paarden getrokken trams op het Europese continent. Aan het begin van de 19e eeuw was de Muttentalbahn een van de belangrijkste spoorlijnen naast de Prinz-Wilhelm-Bahn en de Schlebusch-Harkorter kolenspoorlijn.

De Muttentalbahn gaat terug op de inspanningen van de mijnen Frielinghaus, Turteltaube, Louisenglück, Morgenstern im Osten, Eleonora en Nachtigall om een betere verbinding met de Wittener Hauptkohlenstraße te creëren. De mijnen dienden in 1829 voor de aanleg van de paardentram in. De paardentram was al in december gereed en verbond de mijnen van het Muttental op Bommerholz met de hoofdkolenweg. Daar werd de steenkool volgens de oude methode op door paarden getrokken voertuigen naar Wuppertal of het Bergische Land vervoerd. Net als de Rauendahler-paardentram en de General-paardentram daarvoor, was deze ook uitgerust met met ijzer beklede houten rails, die slijtage verminderden. Een reis duurde ongeveer 1 uur en 15 minuten en was ongeveer het tempo van een voetganger.
Het einde van de paardentram kwam met de opkomst van de "echte" spoorlijn, die in 1874 ook de mijnen van het Muttental bereikte met de Ruhrtalbahn.

Vandaag is er een werkgroep die zich bezighoudt met de Muttentalbahn: muttenthalbahn.org/de/startseite