Kloster Springiersbach

De geschiedenis van het klooster begint rond het jaar 1100. Benigna von Daun, een adellijke dame uit de Eifel, sticht een kloosternederzetting op de boerderij die ze als weduwenlandgoed had verworven. Hun zoon Richard wordt de eerste abt. Hij kiest de regel van de orde van St. Augustinus als basis van de gemeenschap die zich Augustijner Canons noemt.
In 1121 werd de eerste steen gelegd voor de eerste stenen kerk. In korte tijd ontwikkelde Springiersbach zich tot een belangrijk wetenschappelijk en intellectueel centrum. Na de dood van Richard (1158) werd de geschiedenis van de Springiersbacher Stift eeuwenlang gevormd door de afwisseling tussen pogingen tot hervorming en verval.
In 1769 werd de oude en waarschijnlijk vervallen romaanse basiliek met drie beuken afgebroken en werd een nieuwe kerk gebouwd in de barok- en rococostijl. Maar slechts 30 jaar later (1802) werden de kerk en het klooster geseculariseerd. Om de bijna nieuwe kerk van de sloop te behoeden, verhief de bisschop van Trier haar tot de parochiekerk van Bengel.
100 jaar later (1902) bouwde de Bengelparochie haar eigen kerk. De kloosterkerk Springiersbach bleef tot 1922 ongebruikt. In dat jaar stichtte de Opper-Duitse provincie van de Karmelieten, gevestigd in Bamberg, een klein klooster in Springiersbach.
De huidige kloosterkerk in Springiersbach is tot ver buiten de landsgrenzen bekend vanwege de rijke barokke inrichting. Op basis van archeologisch bewijs en enkele herontdekte, rijk versierde architectonische delen (uniek in de laatromaanse beeldhouwkunst), kunnen we vandaag met recht beweren dat de vorige kerk in het Rijn- en Moezelgebied een van de belangrijkste kerkgebouwen van de 12e / 13e eeuw was. Eeuw geteld (Bron: karmeliten.de)

prachtig startpunt van de wandeling, bezoek zeker de kerk!