Salzteich im Kurpark Bad Oldesloe

Oorspronkelijk werd de zoutvijver van het zout gebruikt om hout op te slaan, voor de houten staven die werden gebruikt om de energie opgewekt door water en wind naar de gemalen te leiden. Nadat Oldesloe een kuuroord was geworden, werd in 1824 de zoute vijver, die werd gevoed door natuurlijke zoutbronnen, schoongemaakt, vergroot en geïntegreerd in de infrastructuur van het kuurpark. Tegenwoordig wordt het gebruikt als visvijver.

In het begin van de 19e eeuw was het kuurpark het centrum van een populair pekel-, heide- en zwavelbad dat de Oldesloer apotheker Dr. Friedrich August Lorentzen opgericht in 1813. Een granieten pekelbad dat nog steeds in het park staat, komt uit het badpaviljoen destijds. De kuurtuinen zijn waarschijnlijk ontworpen door de Bremer kunsttuinier Isaak Hermann Albert Altmann (1777-1837), en de overblijfselen van oude kastanje- en lindelanen zijn het bewijs van dit ontwerp. Vanaf 1898 beleefde de spa een tweede bloei met weelderige nieuwe gebouwen en sierbedden. Tegenwoordig is het park een natuurlijke groene oase midden in de stad, omgeven door een lus van het beste. Waar ooit afstudeertorens stonden bij de rivier en badhuizen bij de zoutvijver, worden de vormen van bomen romantisch weerspiegeld in het zoute water. Hoewel er geen kuurgasten meer zijn om zich op de pekel te versterken, voedt een zoute bron nog steeds een klein heideveld in het park en creëert het interessante plantengemeenschappen die onderdak bieden aan een rijk vogelleven.gartenrouten-sh.de/gartenrouten/7-stormarn/gaerten/kurpark-bad-oldesloe.html