Castiglion Fibocchi

Het is gelegen op de uiterste hellingen van het Pratomagno-massief, op het punt waar het zich naar de vlakte van Arezzo beweegt, langs de oude Via Clodia (of Cassia Vetus), de hoofdweg die Arezzo met Loro Ciuffenna verbindt.
Het kleine deel van Gello Biscardo met zijn prachtig bewaard gebleven oude dorp behoort ook tot het gemeentelijk grondgebied van Castiglion Fibocchi.
De eerste nederzettingen waren waarschijnlijk in het keizerlijke tijdperk; in de vroege Middeleeuwen werden een parochiekerk “Plebs S. Quirini supra Aurum” en zes suffragaankerken gesticht.
De naam was "Castrum Leonis de Filiis Bocchi", later gereduceerd tot "Castrum de Filiis Bocchi".
Rond het jaar duizend werd het gebied eigendom van de Guidi-graven die het een kasteel voorzagen om de weg die de Valdarno met de Casentino verbond te controleren. Later werd het gegeven aan Ottaviano dei Pazzi del Valdarno.
In 1384 gingen Arezzo en zijn platteland over naar de Florentijnse Republiek en werden ze in het groothertogelijke tijdperk beleend als markiezaat van Alessandro del Borro. Het werd vervolgens in de Laterina podesteria geplaatst.
Aan het begin van de 18e eeuw werd het eigendom van Castiglion Fibocchi geërfd door de hertogen van Lotharingen, die het feodalisme afschaften en het dorp verheven tot de rang van een onafhankelijke gemeente, waardoor het werd losgemaakt van de gemeenschap van de "Twee districtsgemeenten van Laterina".
In 1835, met de overwinning van de stad Florence op Arezzo, werd Castiglion Fibocchi ook ingelijfd bij het grondgebied van de Republiek Florence.
In 1860, tijdens de volksraadpleging die werd georganiseerd voor de annexatie van Toscane bij Sardinië, sprak Castiglion Fibocchi zich met een overweldigende meerderheid uit voor het behoud van het afzonderlijke koninkrijk (van de 293 met rechten, 169 kiezers, had het afzonderlijke koninkrijk 106 stemmen tegen 46 die gingen tot annexatie en 17 nietig). Vandaar dat de titel "Koning van Castiglion Fibocchi" werd gegeven aan Ferdinand IV van Toscane, die de laatste regerende vorst van Toscane, Leopold II van Toscane, opvolgde.