Stephanskirche

De Stephanskirche is een belangrijk laatgotisch gebouw. Het was ook het grootste gebouw dat werd gebouwd in de loop van de uitbreiding van de stad tot een prinselijke residentie aan het einde van de 15e eeuw.

De eerste steen werd gelegd in 1486 tijdens het bewind van hertog Johann I (1480-1509). Dit is een uitbreiding van een oudere faciliteit, waarvan de overblijfselen nog steeds onder de toren te vinden zijn. Aan de zuidelijke zijbeuk bevindt zich de St. Annakapel met de grafmonumenten van de hertogen van Simmern.

Andere grafmonumenten bevinden zich in het koor van de kerk. Ze behoren tot de beroemdste voorbeelden van renaissancecultuur tussen Mainz en Trier. De beeldhouwers worden toegeschreven aan Jacob Kerre (rond 1520) uit Koblenz, Johann von Trarbach (1530-1586) en een nog onbekende meester uit Simmern. Onder de klokkentoren bevindt zich nog een crypte met de doodskisten van het laatste prinselijke paar Simmern (hertog Ludwig Heinrich 1673 en Maria von Oranien 1688).

Het orgel komt uit de werkplaats van de orgelbouwersfamilie Stumm uit Sulzbach.

De Evangelische Stephanskirche is een laatgotische hallenkerk in Simmern/Hunsrück in het district Rhein-Hunsrück in Rijnland-Palts. Het behoort tot de evangelische parochie Simmern in het kerkdistrict Simmern-Trarbach van de Evangelische Kerk in het Rijnland en staat bekend om zijn talrijke grafmonumenten van de hertogen van Palts-Simmern, die tot de meest waardevolle beeldhouwwerken aan de Midden-Rijn behoren.
Bron: Wikipedia

De Evangelische Stephanskirche is een laatgotische hallenkerk in Simmern/Hunsrück in het district Rhein-Hunsrück in Rijnland-Palts. Het behoort tot de evangelische parochie Simmern in het kerkdistrict Simmern-Trarbach van de Evangelische Kerk in het Rijnland en staat bekend om zijn talrijke grafmonumenten van de hertogen van Pfalz-Simmern, die tot de meest waardevolle beeldhouwwerken aan de Middenrijn behoren.
De hoeksteen voor de voormalige kasteelkerk werd in 1486 gelegd door hertog Johann I von Pfalz-Simmern, wiens dood in 1506 blijkbaar betekende dat het gebouw in wezen voltooid was. De kerk is een grote driebeukige hallenkerk in het karakter van de toenmalige Beierse gebouwen, die is uitgerust met een eenbeukig koor met een vijfachtste noot. Aan de noordzijde wordt het koor geflankeerd door de toren en de sacristie, aan de zuidzijde door de hertogelijke grafkapel. Het huidige uiterlijk van de toren dateert uit een renovatie in 1716 en wordt gekenmerkt door een achthoekig belfort met een volumineuze koepel. In 1689, toen de stad werd verwoest, werden de torenspits en het dakgebinte van de kerk verbrand. In 1689 werd het Simultaneum ingevoerd en werden koor en kerk gescheiden door een muur (tot 1842). De westelijke veranda is modern. Op de buitenmuren van het schip en het koor zijn grote, dwars verdeelde maaswerkvensters aangebracht. De steunberen van het schip zijn naar binnen getrokken, alleen smalle, pilasterachtige stroken verdelen de wand aan de buitenzijde.
Het interieur is zeer geproportioneerd en sterk geaccentueerd in de lengterichting. Het schip is optisch gescheiden van de smalle zijbeuken door sterke achthoekige pilaren. Het koor is even breed als het schip, maar enkele treden verhoogd. Sterrengewelven op deels figuurlijke consoles maken het interieur compleet. Aan het einde van het koor wordt een maaswerkrozet met een Stefanusfiguur in het midden in de sterfiguur van de ribben gestoken, vergelijkbaar met de rozet in het koor van de kasteelkerk in Meisenheim, maar veel eenvoudiger uitgevoerd . Ook de grafkapel aan de zuidbeuk sluit aan drie zijden met een stergewelf met het wapen van de Palts.
Bron: de.wikipedia.org/wiki/Stephanskirche_(Simmern)