Schloss Tüschenbroich

Uniek in de omgeving is het ensemble van kasteel, restaurant, vijver, middeleeuwse motte en oliemolen samen met het tegenoverliggende visserspark bij het voormalige zwembad. Daarnaast is er de legendarische Ulrichskapelle op het bospad net achter de oliemolen. In de oliemolen is een aanbevolen atelier van een internationaal bekende glaskunstenaar. Als het bord "open" buiten staat, kijk dan zeker eens!

De historische kern was de door bomen begroeide mot in het midden van de molenvijver. Deze Motte Tüschenbroich (grondmonument op een eiland dat waarschijnlijk van het vasteland is gescheiden door een gracht in het midden van de kasteelvijver) werd gebouwd als een waterburcht en voor het eerst genoemd in 1172 als Thuschinbroc. De gebouwen zijn in de Dertigjarige Oorlog afgebrand.

De historische kern was de Motte, die nu overwoekerd is door bomen en midden in de Mühlweiher ligt. Deze motte Tüschenbroich (grondmonument op een eiland in het midden van de kasteelvijver, waarschijnlijk gescheiden van het vasteland door een sloot) werd gebouwd als een waterburcht en werd voor het eerst in documenten vermeld in 1172 als Thuschinbroc. Tijdens de Dertigjarige Oorlog brandden de gebouwen af.

Tüschenbroich behoorde tot Wassenberg en later tot het hertogdom Jülich.

In 1624 kocht Franz von Spiering het in de oorlog verwoeste Tüschenbroich voor 24.200 Reichstaler. Hij liet het complex herbouwen tot een barok paleizencomplex in baksteenconstructie. De "Codex Welser", een geïllustreerde inventaris van alle ridderlijke leengoederen in het hertogdom Jülich, uit 1720 toont zowel het hoofdkasteel als het voorburchtcomplex, dat vandaag de dag nog gedeeltelijk bewaard is gebleven en later na verwoesting is veranderd in het hoofdkasteel.