Ghetto di Venezia

In 1516 nam de Senaat van de Republiek Venetië een wet aan die alle Joden in de stad verplichtte zich op een eiland ten oosten van San Girolamo te vestigen. Er werden poorten gebouwd op de twee bruggen die het eiland met de rest van de stad verbond en er werden 's nachts bewakers geplaatst. "De gettomuren, een betonnen, fysieke barrière, werden plotseling een krachtig en indringend symbool", vat een brochure van het Museo ebraico het effect van het edict van 1516 samen.
Om meer appartementen op het eiland van het getto te creëren, werden de gebouwen vergroot tot acht verdiepingen. In 1541 werd het gebied van het getto uitgebreid en werden de steegjes van het zogenaamde Ghetto Vecchio ("Oude getto") aan het westen toegevoegd; Toen werd in 1633 het getto van Novissimo ("Nieuwste getto") toegevoegd, een klein gebied ten oosten van Ghetto Nuovo, slechts twee straten groot.
In het zuidelijke deel van het grote plein in het centrum van het historische getto, bij Campo del Ghetto Nuovo, bevindt zich het Joods Museum, dat elke dag open is, behalve op de sabbat en op Joodse feestdagen <museoebraico.it />. Naast een permanente tentoonstelling biedt het museum rondleidingen door het historische getto en twee van de vijf naburige synagogen. De reliëfs op de Campo del Ghetto Nuovo van de Litouwse beeldhouwer Arbit Blatas doen denken aan de Venetiaanse joden die vanaf 1943 onder de Duitse bezetting werden gedeporteerd en vermoord.

Geschiedenis van dichtbij. We mogen nooit vergeten wat er toen gebeurde.

Historisch en goed onderhouden gebied. De buurt is zeer karakteristiek. Binnen is er ook een karakteristiek Joods restaurant. Het vergeet ook de aanwezigheid van de synagoge en het Israëlische bejaardentehuis niet.