Wunder der Natur

Hier heeft de hele stam zich verenigd met zijn buren, zodat de imposante boom echt met gespreide benen voor je staat.
kuladig.de/Object-View/KLD-252743

De twee beukenbomen op de Soonwaldsteig zijn met elkaar verbonden. Een tak van een beuk werd in het hout van de naburige beuk gegroeid.

Tweelingbeuken van meer dan 230 jaar oud en 25 meter hoog, waarin een tak van een beuk is omsloten en ingegroeid door de opkomende stammen van een andere beuk.
Zo groeit de ene beuk door de andere. Zeer merkwaardig en vrij zeldzaam.

"Ik dacht dat zolang ze daar stonden, er eeuwige liefde zou zijn" (HEIMAT 3, "Farewell to Schabach" 1999, deel 6)
Het echtpaar Molz kan kort voor de dood van Rudi Molz op deze tweelingboom worden gefotografeerd voor hun gouden bruiloft. Het overlijden van de herbergier uit Schabbach raakt Hermann en Classissa diep, want het paar is voor beiden altijd een soort leidende ster van eeuwige liefde geweest.
Hermann kocht de symbolische foto als souvenir in een fotowinkel in Simmern.
In gedachten aan zijn oude leraar Latijn associeert Herrmann het verhaal van Philemon en Baucis von Ovidius als hij de foto ziet. Het arme oude stel Philemon en Baucis wordt door de goden beloond voor hun gastvrijheid. Op verzoek van de twee om samen een einde aan hun leven te mogen maken, worden ze omgevormd tot een eik en een linde waarvan de takken verstrengeld zijn.
Kort daarna komt Hermann op de exacte plek waar de foto is genomen. Uitgeput ligt Hermann aan de voet van de magische boom, niet ver van Schabbach en valt in slaap. In een eindeloze reeks nachtmerries beleeft hij zijn terugkeer naar Schabbach, wat hem eraan herinnert dat zijn vaderland voor altijd verloren is.Zeer mooi, solitair paar bomen!

De twee dode bomen vormen een interessante formatie die de boom zijn naam gaf. Helaas brokkelt het hout steeds meer af, zodat de hechting op een hoogte van ca. 2 meter alleen maar te raden is.Als u geïnteresseerd bent in dergelijke botanische curiosa en graag een levend voorbeeld wilt zien, kunt u deze bijvoorbeeld hier vinden: komoot.de/highlight/2379305

De machtige stam van het natuurmonument "Dicke Buche" (ND-7140-486, Fagus sylvatica, verordening van 16 februari 1995) staat direct aan de provinciale weg tussen Mörschbach en Ellern.Uit korte stompjes takken groeien enkele levende twijgen.
Direct naast en achter de beuk liggen twee grafheuvels.

ND-7140-395 Fagus sylvatica
Op een onverharde weg aan de rand van het bos staat een oude beuk waarvan de stam zwaar heeft geleden. Deze werd vastgezet in beton en uitstekende delen werden met dakleer tegen wateroverlast gezekerd.

Ik liep er bijna langs en zag toevallig het bankje achter een beukenhaag. Ja, er staat een bordje, maar dat zie je door de bomen ook niet; o)

Op het eerste gezicht erg onopvallend! Als je erover nadenkt, is het geweldig! En tot op de dag van vandaag is er geen echte verklaring voor

In het Bollenbacher-district zijn er verschillende verlaten gebieden als schaarse overblijfselen van dorpen die tijdens de Dertigjarige Oorlog door bloedbaden of de pest waren ontvolkt en niet zijn hervestigd.
Bijzonder duidelijke funderingsrelicten van dergelijke voormalige boerderijen zijn nog aanwezig bij het natuurmonument van de dikke eik op de historische weg naar Rudolfshaus en Wickenrodt. En omdat de tijd alle wonden heelt, vindt niemand het verkeerd dat de Bollenbachers nu barbecues vieren op de plek die vroeger tragisch verweerd was.
Bron: vg-hr.de

De stam van de 350 jaar oude eik (natuurmonument ND-7140-387) heeft momenteel een omtrek van bijna 7 meter.
Op een bankje kun je genieten van de schaduw van de machtige boom.Meer informatie: monumentale-eichen.de/rheinland-pfalz/2-category/buch

Hier werd op 3 maart 1851 de (voorlopig) laatste wolf in het Soonwald neergeschoten door Oberforster Grossholz.De wolven lijken lange tijd intensief achtervolgd te zijn geweest, zoals blijkt uit de zeer talrijke bos- en veldnamen in het Soonwald-gebied: Wolfshaag, Wolfsheck, Wolfsberg, Wolfsloch, of met verwijzingen naar het type vangst met aas, zoals kleine dieren uitgezet of opgesloten in putten: Wolf schedel, wolf kauwen, wolf put, wolf boom of aas boom. Al in 1619 is een grootschalige wolvenjacht gedocumenteerd, waaraan de mannen van de kantoren van Simmern, Winterburg en Kreuznach moesten deelnemen. Het succes leek echter matig te zijn, want er waren altijd grote veldslagen in de 17e en 18e. en 19e eeuw gemeld.Het is ook bewezen dat de gezongen titelheld van de "Jager van Kurpfalz" in het Soonwald op jacht ging.

De eik is vernoemd naar boswachter Carl Rudolf "Karl" von Pidoll (1892-1984), die jarenlang de laatste beheerder van kasteel Wartenstein was.
De laatste bewoner van het kasteel was de boswachter Karl von Pidoll tot aan zijn dood in 1984. Een speciaal ingerichte boskamer presenteert het leven en werk van het origineel van Lützelsoon onder de noemer "Een leven voor het bos".

De imposante eik is ca. 700 jaar oud (volgens de bordjes).
De eik diende als de "Hute-eik", dat wil zeggen, voor de vleesvarkens in de herfst.Volgens de mondelinge overlevering rustten Napoleon en zijn troepen hier in 1806/07.

De vrijstaande eik werd opgedragen aan Erich Albert (1922-1988), die van 1961 tot 1987 hoofd van het bosbouwbureau was en toen nog maar 8 maanden van zijn pensioen kon genieten.

Naast de imposante Hedwig-eik is er een toevluchtsoord op een kruispunt, dat wordt onderhouden door Wanderfreunden Boppard e.V. Voor de hut staat nog een rustbank.
De eik is vernoemd naar Hedwig Humperdinck (echtgenote van VVV*-lid Engelbert Humperdinck).Bron: baumkunde.de/baumregister/8129-hedwigseiche_bei_boppard
*) VVV = Verkeers- en Verfvereniging Boppard 1872 e.V.Misschien interessant voor lange tochten:
De vloer van de hut is bedekt met hout, dus geen beton, grind of modder. Daarnaast bieden een centrale en meerdere vrijstaande buitenposten sjormogelijkheden voor hangmatten.

Tragisch verhaal: Delen van de bevolking die bescherming zochten stierven in de 30-jarige oorlog toen Spaanse en Kroatische troepen het eikenbos omsingelden en in brand staken.

Bizarre lijkboom wekt duivelse associaties op

Lagere Laykaul:
Onder een enorme leistenen rots geeft een manshoge opening toegang tot de enorme grot "Untere Laykaul", die is uitgebreid met tunnels. Aan het einde van de minstens 6 meter hoge koepel vertakken zich verschillende kleine tunnels, maar die eindigen na een paar meter.Tijdens de oorlog diende deze en de tunnel verderop voor de bewoners als schuilplaats waarin ze samenkwamen tijdens luchtaanvallen, vandaar dat de plaats ook wel "Zittertal" wordt genoemd.(Helaas zijn de twee hoogtepunten Obere en Untere Laykaul samengevoegd door Komoot...)

Niet betreden !