Deze wandelreis is ontstaan uit een voorliefde voor de bergen die ons op al onze avonturen hebben begeleid: de Apennijnen. Deze bergen leven en voelen als mensen bij wie we ons thuisvoelen en waar we keer op keer graag naar terugkeren.

Deze route is zo samengesteld dat je zoveel mogelijk op de bergkam en op hoogte loopt. We verbinden met dit parcours de hoogste toppen van de Centrale Apennijnen: de Monte Vettore, de Monte Gorzano en de Corno Grande. Het resultaat is een route die de grenslijn van drie regio's volgt: Marche, Lazio en Abruzzo. Het pad loopt voornamelijk langs de bergkam, maar er is zeker geen gebrek aan lange wandelingen door de valleien, die het ene massief met het andere verbinden.

Als er één bijvoeglijk naamwoord is dat de Apennijnen goed omschrijft, dan is het wel 'ruig', en dat is dan ook het meest fascinerende aspect van deze bergen. Als je besluit om dit avontuur aan te gaan, dan moet je bereid zijn om uren of zelfs dagen te lopen zonder andere mensen tegen te komen. Slechts de wind, wilde dieren en grazers zijn je gezelschap.

Ook de termen ‘geduld’ en ‘avontuur’ passen goed bij de tocht door deze bergen. Veel van de paden worden weinig gebruikt, dus ze zijn vaak overwoekerd of niet bewegwijzerd, omdat markeringen allang zijn verdwenen, opgeslokt door de natuur. Soms moet je je een weg banen door de braamstruiken, of een pad vinden dat op hoogte door de brede weiden klimt. Wandelend door ongerepte plekken in deze bergen heb je altijd het gevoel op een ongelooflijk avontuur te zijn.

Voor deze lange trektocht is het handig de logistiek van tevoren goed te organiseren. De route loopt door weinig dorpen, waarvan er veel zijn verwoest door de aardbeving van 2016. De enige dorpen waar je eten en drinken kunt vinden, zijn Visso en Campotosto. Wij zorgden er dus altijd voor dat we voor minstens vier dagen proviand bij ons hadden in onze rugzakken. Water was onderweg ook nog niet zo eenvoudig te vinden: veel bronnen hebben alleen water in bepaalde tijden van het jaar en andere zijn sinds de aardbeving opgedroogd. Gemiddeld is er om de twee dagen water te vinden. We hadden een totale capaciteit van acht liter en zaten nooit zonder water, zelfs niet midden in augustus.

Het was essentieel om een tent bij ons te hebben: van de tien dagen hebben we maar één nacht op een camping geslapen. Zowel omdat er geen andere accommodatie langs de route is, maar vooral omdat slapen op hoogte deze ervaring nog specialer maakt. Wordt wakker met een adembenemende zonsopgang, die langzaam de vlakte van Castelluccio di Norcia verlicht vanaf de hellingen van het Sibillini-gebergte. Of zie de zon opkomen boven de Adriatische Zee vanaf de top van het Laga-gebergte en val in slaap onder een deken van sterren tussen de Gran Sasso en Pizzo d'Intermesoli. Al deze unieke ervaringen zijn het extra gewicht van de bagage meer dan waard.

Hoewel het hartje zomer was, daalde de temperatuur ‘s nachts vaak onder de tien graden (op de hellingen van de berg Gorzano, op een hoogte van 2.200 meter, was het zelfs slechts twee graden). We hadden echter een comfortabele zomerslaapzak: een hydrofoob-donzen dekbed met een temperatuurlimiet van vier graden. We hadden warme kleren bij ons - fleece, thermische trui van merinowol en synthetische sokken - die we alleen 's nachts gebruikten. Onze winddichte jacks kwamen zelfs overdag goed van pas, want wandelen op de bergkam betekent dat het de hele tijd waait. Dat geldt vooral voor het open stuk van de Apennijnen tussen de Adriatische en de Tyrreense Zee. De wind kan hier zelfs midden augustus erg koud zijn.

Als beginpunt van de route kozen we Visso, in de regio Marche, omdat het gemakkelijk te bereiken is met het openbaar vervoer vanuit Terni. Hetzelfde geldt voor de eindbestemming: Fonte Cerreto is goed verbonden met L'Aquila, vanwaar je vervolgens de rest van Italië kunt bereiken.
In de beschrijving van de tochten vind je ons verhaal van de reis en wat praktische informatie om je te helpen bij het organiseren van je volgende avontuur.

Veel wandelplezier!