TCR 2023

De negende editie van de Transcontinental keert terug naar de legendarische kasseien van de Muur van Geraardsbergen. De sfeer gecreëerd door de stedelingen is onderdeel geworden van de transcontinentale legende; van het stadsplein tot de met vlammende fakkels verlichte klim geflankeerd door koebel-rinkelende weldoeners. Geraardsbergen is het perfecte vertrekpunt voor onze dappere renners.

Historisch gezien was de Muur-Kapelmuur de voorlaatste en beslissende klim van de Ronde van Vlaanderen. De niet-aflatende geplaveide klim - een gemiddeld stijgingspercentage van 9%, oplopend tot 20% in de steilste bochten - heeft geleid tot vele memorabele races, het creëren van 'Flahute'-legendes en opwindende generaties wielerfans. Dit is een beproevende start van de reis van de renners naar Thessaloniki, en op dit punt zal de Egeïsche Zee ongetwijfeld onoverkomelijk ver weg aanvoelen.

Op weg naar het zuiden naar de Alpen voor het eerste controlepunt van de race, worden de TCRNo9-rijders geconfronteerd met een parcours dat de millennia-oude sporen volgt van passerende legers en handelaars - zigzaggend over de Zwitserse en Italiaanse grens, over de hoge cols en door de steile valleien van de nu beroemde San Bernardino- en Splugen-passen voordat je afdaalt naar Chiavenna, aan de voet van de Maloja-pas.

Hier rijden de renners vanaf het einde van het parcours vrij naar Controlepunt 1 in Livigno. Hoog gelegen in de Italiaanse Alpen, dwingt de locatie racers om in de bergen te blijven op weg naar controlepunt 2.

Livigno's naam komt van het oude Duitse woord voor 'lawine' - een herinnering aan rijders om de omstandigheden hier niet te onderschatten, iets wat ze op eigen risico zullen doen als ze enkele van de hoogst verharde wegen in de regio oversteken voordat ze worden afgezet aan de voet van de machtige Nationaal Park Stelvio.

Gelegen in de groene valleien van de Sloveense Alpen, zijn de rustige en weinig bekende wegen van Zgornje Jezersko het volgende doel van onze renners.

De laatste keer dat de Transcontinental Slovenië bezocht, stonden de renners in TCRNo6 voor de majestueuze hoogten van de machtige Mangart Sedlo. De renners van dit jaar mikken in plaats daarvan op de regio Karinthië, waar ruige bergtoppen, dichte bossen en een overvloed aan dieren in het wild wachten.

Met steile hellingen en een verscheidenheid aan terreinen en wegdekken, zal deze betoverende hoek van het continent de vaardigheden en uitrusting van onze rijders op de proef stellen. Het voorheen ononderbroken lint van asfalt begint te rafelen en verandert in een mengsel van hard opeengepakt grind en ruw uitgehouwen rots voordat het weer terugkeert naar asfalt, in de eerste test van robuustheid voor onze racefiets- en kit-opstellingen.

Voor het eerst zal de Transcontinental een controlepost in Albanië hebben. Tijdens eerdere edities hebben TCR-rijders door dit mysterieuze en vaak over het hoofd geziene land geracet en slechts een glimp opgevangen van zijn ruige, onvoorspelbare schoonheid. Dit jaar bieden we de mogelijkheid om dieper in zijn hart te duiken; diep in een land waar vergeten, oude handelsroutes kriskras doorkruisen tussen onheilspellende toppen en uitgestrekte valleien.

Bij het bevoorraden in het historische stadje Burrel zullen de ruiters schaarse bewoning vinden terwijl ze door kleine dorpjes en langs door de wind geërodeerde kliffen slingeren voordat ze de oude route door de bergen naar Peshkopi nemen. Gepolijste roze granietrotsen vormen het oppervlak terwijl de rijders wegklimmen van de vallei naar de afgelegen hooglanden die de twee steden scheiden. Hier kan een zorgvuldige en intelligente planning het verschil betekenen tussen succes en falen.

Meteora - letterlijk 'zwevend in de lucht' - is geworteld in de geschiedenis van de Transcontinental Race, gastheer van de aankomsten van TCRNo5 en TCRNo6. Meteora staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO en staat bekend om zijn torenhoge rotspilaren waarop 24 kloosters historisch hoog boven de vallei beneden uittorenden. Hoewel er vandaag nog maar zes over zijn, is de aanblik onvergetelijk. Nadat ze tussen de beroemde rotskolommen zijn gepasseerd om hun voorlaatste brevet-kaartstempel te ontvangen, draaien de renners hun stuur naar het noordoosten en beginnen ze aan het laatste deel van hun reis naar Thessaloniki en de finish van TCRNo9.

TCRNo9 finisht aan de oevers van de Egeïsche Zee, waar de stad Thessaloniki het einde markeert van het avontuur van onze succesvolle renners, die duizenden kilometers verderop aan de rand van West-Europa zijn begonnen.

De geschiedenis van de stad is een rijk tapijt van radicalisme en anarchie, voortgekomen uit haar plaats op de historische grens van Europa en Azië, en weerspiegeld in de architectuur die we vandaag zien. In het hart ligt de Witte Toren, die in zijn verschillende gedaanten; Byzantijns, Ottomaans en modern Grieks zijn sinds de 12e eeuw getuige geweest van deze tijdelijke grens.

Hier zullen onze renners finishen en de gelegenheid hebben om hun wielen in de Egeïsche Zee te dopen, het einde van hun transcontinentale reis aan te geven en de kans om hun vermoeide lichamen te laten rusten.