Wilde bergen – Wandelen in de Bosnische Dinarische Alpen

In een tijdsbestek van vier dagen hebben we meerdere bergpaden in de Bosnische Alpen bewandeld. Als je op zoek bent naar een bergavontuur in een gebied dat lijkt op Noord-Wales, dan kunnen we Bosnië ten zeerste aanbevelen.

Onze rugzakken waren gevuld met kooktoestellen en lokale ingrediënten, omdat we van plan waren om een ​​paar Bosnische gerechten na te maken tijdens het wildkampen. De smaken daar zijn gevormd door Slavische, Mediterrane en Ottomaanse invloeden, met klassieke gerechten zoals Cevapi, Borek, Begova Corba en Dolmas die op menu's in het hele land staan. We hoopten de hoofdgerechten aan te vullen met wat wild voedsel, verzameld uit de omliggende heuvels en bossen. Gelukkig hadden we een expert in ons team, die al jaren bezig is met plukken en verzamelen en koken met wilde ingrediënten in de buurt van haar huis in Catalonië.

De paden hier bieden een prachtige mix van dicht bos, geurend naar dennen en vochtige aarde, rotsachtige toppen, kalkstenen kliffen, groene valleien en open bergruggen. Langs het pad naar de berghut liggen duizenden rotsblokken, lukraak verspreid alsof ze door reuzen zijn uitgestrooid. Gebeeldhouwd door millennia aan wind, sneeuw en regen, vormen de rotsen en stenen fantastische vormen, waarvan sommige lijken op dinosaurusbotten of muziekinstrumenten uit een ander universum.

Wilde plekken kunnen ons ten goede veranderen, zowel individueel als collectief. Individueel kunnen deze plaatsen onze stressniveaus, hartslag en bloeddruk verlagen. Een aantal wetenschappelijke studies uitgevoerd in Japan, Zuid-Korea en Finland hebben aangetoond dat slechts 30 minuten in een dicht bos je cortisol- en bloeddrukniveaus aanzienlijk kunnen verlagen. Gezamenlijk helpen wilde plekken ons bij elkaar te brengen, terwijl we streven naar gemeenschappelijke doelen en moeten samenwerken in soms moeilijke omgevingen.

Voor degenen die meer gewend zijn aan de chaos en drukke paden van de Franse of Zwitserse Alpen, biedt wandelen in Bosnië lege trails. Er wacht je echter een mooi contrast als je ervoor kiest om in een van de weinige berghutten te verblijven. Taal en nationaliteit zeggen hier niets. Het is alsof je teruggaat naar de alpenhutten in de jaren 80, waar iedereen samenkomt, verhalen deelt met gebaren en gedeelde liefde voor de bergen.