Wandelen door heel Noorwegen – Norge på Langs

Het is nog geen vijf uur 's ochtends en de zon staat nog onder de horizon. Het intense rood van de dageraad duidt op een zonnige dag en de vogels fluiten vrolijk. Grote, hete tranen rollen over mijn wangen. Waar ben ik in verzeild geraakt?



Ik sta bij Lindesnes Fyr, een vuurtoren op het zuidelijkste punt… meer lezen

Na een week sta ik voor het eerst op een wandelpad. Ik ben zo blij dat ik van de weg af ben. Ik heb al verder gelopen dan ooit in één keer gelopen en daar ben ik best een beetje trots op.



Maar het moerassige terrein van de Austheiane brengt me snel weer op aarde. Ik ben langzamer dan ik dacht en de etappes… meer lezen

In de daaropvolgende dagen leidt mijn pad me over het grootste plateau van Europa. De wegomstandigheden zijn hier veel beter dan in de Austheiane en wind en regen blijven me om de oren fluiten - gewoon typisch Noorwegen. Dat is wat ik in gedachten had voorafgaand aan de tour. Ik liet de druk los om sneller… meer lezen

In Zuid-Noorwegen volg ik zelden een directe lijn naar het noorden. Om op de wandelpaden te blijven en de streken te vermijden waar nog te veel sneeuw ligt om te wandelen, baan ik me een zigzagparcours naar voren.



Ik loop door een deel van Skarvheimen en daarna door Jotunheimen. In het Langsua National… meer lezen

Slechts een paar dagen later liep de temperatuur op tot boven de 20 graden. Terwijl ik naar de Rondane loop – op dit stuk begeleid door mijn vriend Olli – is het plotseling zomer. We gebruiken het mooie weer voor lange pauzes in de zon en baden in ijskoude rivieren. 's Avonds zitten we rond het kampvuur… meer lezen

Na tien korte dagelijkse etappes met Olli is het tijd om afscheid te nemen en kan ik alleen verder. Ik leer dat er een verschil is tussen alleen zijn en eenzaamheid, want hoewel ik nu weer alleen ben, voel ik me prima met mezelf en voel ik me zelden eenzaam.



Als ik boven het mijnstadje Røros sta en naar… meer lezen

Mijn vriendin Laura vergezelt me vanuit Meråker. Voor ons ligt een etappe van bijna twee weken door het Blåfjella-Skjækerfjella Nationaal Park. Zonder markeringen en zonder platgetreden paden moeten we hier onze eigen weg vinden. Het is mijn langste etappe tot nu toe zonder nazorg en de rugzak is navenant… meer lezen

Met z'n drieën lopen we verder en na een kort stukje weg en de eerste regenachtige dag in weken bereiken we Røyrvik. Van daaruit gaan we de wilde en ook ongebaande Børgefjell in.



Hierboven kun je zien dat het warme seizoen van korte duur is. Terwijl ik voorjaarsbloeiers vind, die ik voor het laatst zag… meer lezen

Een paar dagen later betreden we het langeafstandswandelpad Nordlandsruta. Maar het plezier van gemarkeerde wandelpaden is van korte duur. De markeringen zijn schaars, de paden deels overwoekerd en de etappes, dankzij de constante steile stijgingen en dalingen, zijn veeleisend. Hier ontmoeten we Marius… meer lezen

Na de Zweedse grens leidt het pad ons verder naar het noorden. In gedachten loop ik door de dagelijkse etappes en kilometers van het stuk dat voor ons ligt. Ik zet mezelf onder grote druk, want over een week of twee wacht Olli me op bij Akkajaure, een groot meer in Zweden. Tot die tijd moet ik echter… meer lezen

We bereiken het stadje Sulitjelma en na een regenachtige rustdag gaan we richting de Zweedse grens. Als we de eerste klim achter de rug hebben, trekken de wolken op en onthullen we het uitzicht op de besneeuwde bergen om ons heen. Het zijn niet de stukjes sneeuw die je hier en daar het hele jaar door… meer lezen

In Abisko ontmoeten we de rest van de groep en lopen we samen verder. Je kunt zien dat we nu weer in Noorwegen zijn. De paadjes zijn smaller en minder begaanbaar, en de eerste hut waar we overnachten is qua comfort nauwelijks te overtreffen. Vanaf hier zie je nog steeds het grote meer Torneträsk en daarachter… meer lezen

Of je Norge på Langs in één seizoen kunt wandelen, is ook een kwestie van geluk en ik had gewoon pech. Het eerste begin van de winter kwam dit jaar veel eerder dan normaal en ik realiseer me dat mijn tour nu elk moment kan eindigen. Terwijl ik mijn weg vervolg vanaf de Gappohytta, probeer ik bewust te… meer lezen

Het regent als ik op pad ga na een rustdag in Alta. Over een paar dagen sta ik op de Noordkaap en op dit moment voel ik er alleen maar verdriet over. Ik vlucht in mijn herinneringen aan alle mooie momenten van de afgelopen maanden, want mijn pad leidt me nu terug langs de weg. Met het aanhoudende regenweer… meer lezen