TPBR 2020

De euforie sleepte me door de nacht van de eerste en langste etappe, die overigens ook de hoogste gemiddelde snelheid had... Geen wonder, het was ook de enige dag in de wedstrijd zonder enorme bergen.

Op deze dag begin ik laat omdat ik de avond ervoor ben doorgereden. Dus de dag is kort, het regent veel, de knie doet pijn. Tranen rollen naar beneden als ik 's nachts mijn achterlicht verlies.

Het weer werd beter, net als de stemming en kniepijn. Mijn hoogtepunt was het 's avonds beklimmen van de Albulapas.

Die dag word ik weer ingehaald door regen en onweer. Niettemin: het landschap in Zwitserland is adembenemend!

Op deze dag zorgde een planningsfout voor een groot ongeluk op de Col du Sanetsch ... Ondanks de woede en woede in mijn hoofd, evenals de toenemende hitte, slaag ik erin om het prachtige landschap niet uit het oog te verliezen ...

In Grenoble bij de supermarkt neem ik een besluit: ik fiets gewoon en vergeet de beslommeringen van de laatste dag. De vreugde komt terug. Ik rijd tot laat in de nacht de Mont Ventoux naar de voet. Op de laatste beklimming daarvoor word ik gevolgd door huthonden. Adrenaline maakt je wakker!

Na slechts 1 uur slaap ga ik vrij spontaan op weg naar de Mont Ventoux, het is midden in de nacht (rond 2 uur, als ik het me goed herinner). Het is er aangenaam koel (eindelijk!). Desalniettemin moet ik 's ochtends na vertrek gaan slapen, waar ik mijn contactlens verlies als ik wakker word ... maar een… meer lezen

's Nachts slaap ik maar 2 uur om weer te profiteren van de koele temperaturen. Euforisch gaat het door de prachtige Gorges du Verdon, waar eindelijk wordt ontbeten (cake!) in een klein café. De laatste 80km lijken oneindig lang, maar het doel is zo dichtbij. Uiteindelijk verrast mijn familie me aan de… meer lezen