St. Laurentii (ev.)

Meer gedetailleerd dan beschreven door JR56 kan niet dank daarvoor. Misschien zelfs .
Het kerkorgel werd tussen 1715 en 1719 door Arp Schnitzer gestart en na zijn dood door zijn leerling Lambert Daniel Kasten beëindigd.
In 1905 werd het orgel vervangen door een nieuw door Wilhelm Sauer

De stadskerk van St. Laurentii in het centrum van Itzehoe is het grootste heilige gebouw van de stad. Het werd tussen 1716 en 1718 gebouwd als een barokke bakstenen zaal met een breed houten tongewelf en verving een tweebeukige gotische hallenkerk die bij de stadsbrand van 1657 (tijdens de Deens-Zweedse oorlog) grotendeels verwoest werd en daarna slechts voorlopig hersteld. Onder de kerk zijn crypten met metalen doodskisten van kanunnikessen van het adellijke Itzehoe-klooster en leden van de keizerlijke familie Rantzau.De naamgever van de kerk - Laurentius - was de diaken aan de zijde van bisschop Sixtus II van Rome. Hij stierf als martelaar en werd levend verbrand op een ijzeren bakplaat. Zijn stoffelijk overschot is begraven in San Lorenzo fuori le mura in Rome.De huidige kerk heeft nog steeds het karakter van de tijd waarin ze werd gebouwd in de jaren 1716 tot 1718, afgezien van de veranderingen uit de 19e en 20e eeuw.Meer informatie is te vinden in de brochure “Illustrated Church Guide to the Crypt of St. Laurentii Church in Itzehoe”. Het boek is voor € 5,- verkrijgbaar bij het parochiesecretariaat.kirche-itzehoe.de/isg/kirchen/st-laurentii

Een kerk in Itzehoe gewijd aan St. Lawrence werd voor het eerst genoemd in 1196. Toen de Cisterciënzerzusters in 1263 van hun klooster in Ivenfleth naar Itzehoe verhuisden, werd deze kerk de kloosterkerk, waar de andere kloostergebouwen omheen stonden. Na de Reformatie in 1541 was het klooster het enige bovengrondse middeleeuwse monument in Itzehoe dat als vrouwenklooster bewaard is gebleven. Ook middeleeuws zijn de graven onder de kerk, die tot de 15e eeuw de graven van Schauenburg als graven dienden, gevolgd door de graven Rantzau en de abdissen van het klooster. In verband met de Deens-Zweedse oorlog werd de tweebeukige gotische hallenkerk bij de stadsbrand van 1657 grotendeels verwoest en daarna slechts tijdelijk hersteld. Van 1716 tot 1718 werd de huidige kerk gebouwd als een barokke bakstenen zaal met een breed houten tongewelf. De galerij met de kanunnikendozen, die oorspronkelijk het schip als een doksaal verdeelde en het zicht op het altaar blokkeerde voor de rest van de gemeenschap, werd tijdens de renovatie in 1961 afgebroken, waarbij de neogotische schildering van de kerk uit 1894-1896 werd weer verwijderd werd. In 1985 werd het herbouwd, maar achter het altaar aan de oostelijke muur.

De oorspronkelijke toren stak weinig boven het kerkdak uit en had een plat, puntdak. Van 1894-1896 werd het volgens de plannen van Johannes Otzen met bijna 40 meter verhoogd tot 79,45 meter en voorzien van een barokke uienkap, vierpuntige torentjes op de hoeken en een uitkijkplatform. De bouwfasen zijn goed te onderscheiden door de baksteenkleuren. Op 8 januari 2002 werd de toren zwaar beschadigd tijdens een storm en in 2005 werd de noodzakelijke renovatie voltooid.

Bron: de.wikipedia.org/wiki/Stadtkirche_St._Laurentii_(Itzehoe)