Nicolaaskerk Westerland

Aan het einde van de 18e eeuw maakte de schilder Pieter van Cuyck een rondreis langs de eilanden Texel, Vlieland, Terschelling en Wieringen. Hij beschreef altijd de historische schatten die hij onderweg ontdekte. Hij besteedt bijzondere aandacht aan de kerk van Westerland.

De Nicolaaskerk of Westerlanderkerk (Westerlanderweg 65), was oorspronkelijk gewijd aan de H. Nicolaas. De kerk werd al genoemd in de Commemoratio, een goederenlijst van de kerk van Utrecht uit de 9e eeuw en is ook terug te vinden in Domrekeningen in 1323 en 1400. Het oorspronkelijk romaanse kerkje lag op het verhoogde kerkerf met daaromheen een kerkhof. Schilder Pieter van Cuyck bezocht het kerkje aan het einde van de 18e eeuw en beschreef een zeer oud kerkje uit duifsteen, met losstaande toren zonder spits.De huidige opzet dateert van later datum. Dit is terug te zien in de toren, die uit het begin van de 16e eeuw stamt. Hij bestaat uit drie geledingen, gescheiden door een tandlijst en is opgetrokken uit rode baksteen, afgewisseld met enkele lagen gele moppen. In de tweede en derde geleding van de toren zitten nissen met bovenaan rechthoekige galmgaten. De toren is afgesloten met een vrij recent tentdak. Het schip, in 1828 vernieuwd en tegen de toren aangeplaatst, is gebouwd in vroeg neogotische stijl. Het is driezijdig gesloten, kort van opzet en voorzien van rondbogige vensters.Bij de kerk bevond zich een galgenveld.In 1953 zijn bij de Kerk enige roodzandstenen doodkisten en deksels gevonden, stammend uit de 12e eeuw. Een daarvan is naar de kerk in Hippolytushoef overgebracht en één naar het Oudheidkundig Museum op Schokland. De overige fragmenten bleven ter plaatse.