Gedenksteine für Kriegsgefangenenlager

Tijdens het nazi-tijdperk waren er minstens 30 dwangarbeidskampen in wat nu de wijk Marzahn-Hellersdorf is. De grootste was in Kaulsdorf-Süd, aan de Kaulsdorfer Straße 90. De site, die oorspronkelijk eigendom was van Joden, werd onteigend. Eigenlijk gebouwd als accommodatie voor Duitse arbeiders die zouden worden ingezet op projecten van de Deutsche Reichsbahn, werd het kamp aanvankelijk gebruikt als doorgangskamp voor Wolhynien-Duitsers. In 1940 werd een krijgsgevangenenkamp voor Franse soldaten ingericht. Op 30 april 1942 werd het kamp bezet met "Oosterse arbeiders" die moesten werken voor de Deutsche Reichsbahn. Tot 1400 Russen en Oekraïners, waaronder veel vrouwen en kinderen, leefden hier een ellendig leven.Op acht tentoonstellingsborden herinnert de openluchttentoonstelling aan de geschiedenis van de site, de slachtoffers van het kamp en hun lot.

Mooi fietspad in het Wuhletal, bij de brug maar met informatiezuilen naar het voormalige pakhuis.

Als je het monument 'Lager Kaulsdorfer Straße 90' passeert, weet je waar je bent. In het oosten, waar van oudsher de Berlijnse industrie gevestigd is. Waarom? Omdat men niet verwachtte dat de high society blootgesteld zou worden aan de vieze geuren van de industrie die met de westenwind binnenwaaide. - Tijdens de Tweede Wereldoorlog stopten vrouwen en slaven met de productie. Tijdens de oorlog werden 500.000 mensen uitgebuit als slavenarbeid. Dat is 20% van het personeelsbestand. De meeste kampen hadden plaats voor 100 tot 200 mensen. De grootste kampen met maximaal 3000 mensen waren in Adlershof en Falkensee. Hier, aan de Kaulsdorfer Strasse, waren er in 1943 meer dan anderhalfduizend dwangarbeiders. - Tijd om op adem te komen en de wezens te herinneren die hebben geleden.