Mühlenruine (Rastplatz)

Tussen de ruïnes van een oude molen aan de Baybach staat een grote picknickbank voor een pauze bij het idyllische beekje onder de Rabenlay-rots.

Over de Weins-Antone-Mühle, ook wel Reitzenmühle genoemd, staat in het boek "Van Mühle zu Mühle" van Werner Stoffel en Heinrich Merten: ,, ... Verder stroomafwaarts stond de Weins-Antone-Mühle, die na de de bestaande fundering muren waren een vrij uitgebreide pand. U kunt een boog die leidde van het huis in de open nog steeds te zien. een omgevallen vuren heeft lag over de muren, de stenen zijn dik bemoste, nauwelijks een straaltje zon doordringt deze donkere, sombere plaats. Hoe de naam laat zien dat het een Anton wijn die uit de wijn molen verder naar beneden kwam en hier trouwen. Volgens oude mensen, moet het een bitter arme familie die niet de frezen bedrijf kon blijven gaan voor lang zijn geweest. Geen . wonder, want hoe moet de klanten te verdwalen in de afgelegen plek het bouwmateriaal van de molen werd verkocht voor de sloop. Bron: tekst informatiebord

Het is moeilijk voor te stellen dat in deze smalle, wilde vallei menselijke nederzettingen hebben kunnen ontstaan. Hier resten van ruïnes waar ooit molens stonden.
De oliemolen Weins-Anton bijvoorbeeld, die als oliemolen op een kleine vlakte tussen een berg en een beekje is gebouwd. Zoals de naam al doet vermoeden, was het een Anton-wijn die van de wijnmolen verderop kwam en zich hier vestigde.
Iets verder stroomafwaarts, restanten van de muur van de kroeg of irriterende molen.
(Bron: Van molen tot molen, boekje van Werner Stoffel en Heinrich Merten)