Beeld Frank van Acker

Hij werd geboren als derde zoon van de latere eerste minister Achille Van Acker en Anna Verhé. Hij studeerde af als doctor in de rechten. Na drie jaar aan de balie koos hij voor een politieke loopbaan, ook al bleef hij geregistreerd als advocaat tot in 1984. In 1954 werd hij federaal secretaris van BSP-afdeling van Brugge, waarna hij van 1957 tot 1958 kabinetsadviseur werd bij zijn vader. Van 1965 tot 1966 was hij adviseur bij vicepremier Antoon Spinoy en van 1968 tot 1969 was hij adjunct-kabinetschef bij minister van Communautaire Betrekkingen Freddy Terwagne.Hij werd in 1961, het jaar dat zijn vader Kamervoorzitter werd, voor de eerste maal verkozen tot lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers voor het arrondissement Brugge en bleef dit tot in 1965. In 1969 werd hij lid van de Senaat, van 1969 tot 1971 als provinciaal senator voor West-Vlaanderen en van 1971 tot 1974 als rechtstreeks verkozen senator voor het arrondissement Brugge, om in 1974 in opvolging van zijn vader terug te keren naar de Kamer, waar hij bleef zetelen tot in 1983. In de periode december 1971-oktober 1980 zetelde hij als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook in de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, die op 7 december 1971 werd geïnstalleerd. Vanaf 21 oktober 1980 tot januari 1983 was hij lid van de Vlaamse Raad, de opvolger van de Cultuurraad en de voorloper van het huidige Vlaams Parlement. Van Acker was eveneens van 1972 tot 1973 staatssecretaris voor Begroting in de laatste regering van Gaston Eyskens en van 1973 tot 1974 minister van Sociale Voorzorg in de twee regeringen van Edmond Leburton.