Schloss Oldenburg

De smalle grasstrook of de stenen rand nodigen uit tot een korte pauze. Het Oldenburgse kasteel zelf herbergt het Staatsmuseum voor Kunst en Cultuurgeschiedenis van Oldenburg. Maar het kasteel is ook altijd een prachtig decor voor culturele evenementen zoals de Oldenburgse Cultuurzomer of de reguliere vlooienmarkten.

De oudste bouwfase van het huidige kasteel diende van 1607 tot 1667 als residentie van graaf Anton Günter von Oldenburg (1583-1667). Na zijn dood zonder wettige erfgenaam, viel het grootste deel van zijn grondgebied meer dan honderd jaar in handen van de verwante Deense koninklijke familie. Vanaf dat moment woonde er een Deense gouverneur in het kasteel.
In 1773 nam het Huis Holstein-Gottorf de heerschappij over van het nieuw opgerichte "Hertogdom Oldenburg". Het paleis werd opnieuw een residentie en bleef dat tot 1860. In dat jaar verhuisde groothertog Nikolaus Friedrich Peter (1827-1900) naar het nabijgelegen Prinzenpalais.
Tot 1894 was het paleis de residentie van de erfgroothertog Friedrich August (1852-1931). Na zijn aftreden als regerend groothertog in de loop van de novemberrevolutie in 1918, werd het gebouw verweesd, werd het in 1919/20 door de regering van de Vrijstaat Oldenburg aangewezen als staatsmuseum en in 1923 voor het publiek geopend.

Er is nauwelijks een andere naam die zo met Oldenburg wordt geassocieerd als die van Anton Günther. De graaf, die tijdens de Dertigjarige Oorlog door slim optreden de grootste problemen uit de stad hield, verbleef van 1588 tot 1667 ook hier in kasteel Oldenburg.
Maar al het fortuin van Günter kon niet voorkomen dat het kasteel ruim honderd jaar na zijn dood in handen van de Deense koninklijke familie zou vallen.
Rond 1100 werd op deze plek echter een kasteel gebouwd, dat rond 1400 onder Dietrich de Gelukkige een waterburcht werd, omgeven door een gracht. Rond 1600 waren er ongeveer 350 mensen in en rond het kasteel. Tijdens de hoogtijdagen van het kasteel gebeurde er veel op kasteel Oldenburg, wat uiteraard ook iets zei over de status van Oldenburg.
Anton Günter van zijn kant begon in het begin van de 17e eeuw met de hulp van verschillende architecten aan de geleidelijke omvorming tot het juweel van de Renaissance dat we vandaag de dag kunnen bewonderen.
Hertog Peter Friedrich Ludwig (1755–1829), die ook niet onbelangrijk was voor Oldenburg, met zijn classicistische voorkeuren, zoals nog steeds te zien is in veel Oldenburgse gebouwen, voerde in zijn tijd enkele moderniseringen aan het pand door en gaf het een nieuwe vleugel, waaronder een hofkeuken, bibliotheek en twee koetsdepots.
Tegenwoordig herbergt het goed bewaarde en bezienswaardige kasteel op een representatieve locatie het Oldenburgse Staatsmuseum voor Kunst en Cultuurgeschiedenis.