La Mussara

Een verlaten dorp op een rotsplateau, alleen het uitzicht is de klim al waard

Tegenwoordig is het slechts een verwoest dorp in de gemeente Vilaplana, maar sinds de oudheid heeft de Mussara de reputatie een sinistere plaats te zijn, een hoekje van het donkere verleden. De spookstad die nog steeds onbewoond is, was lang geleden een rijke en statige stad waar de nabijgelegen gemeenten jaloers op waren. Er wordt aangenomen dat de Saraceense overblijfselen op de plaats wijzen op het bestaan van een afhankelijk garnizoen van de Valí de Siurana. Dit geloof wordt ondersteund door het Arabische toponiem dat de stad zijn naam geeft en dat plat kan betekenen.

La Mussara, dat sinds de oprichting deel uitmaakte van het graafschap Prades, wordt genoemd in documenten uit 1173 waarin wordt vermeld dat de stad al bewoond was. De kerk van de stad wordt genoemd in een bul van paus Celestino III van 1194. De tempel behield de categorie parochie tot 1534 toen het afhankelijk werd van die van Vilaplana.

De inwoners van deze stad stonden bekend als kikkers omdat, als het regende, een klein natuurlijk reservoir werd gevormd dat diende om de dieren te drinken te geven. Een zin in het Catalaans heeft ook zijn oorsprong in deze stad, baixar de la Mussara (afkomstig van La Musara), waarvan de betekenis is om te negeren wat iedereen weet en die zijn equivalent in het Spaans zou hebben in de zin om in de vijgenboom te zijn .

La Mussara (van het Arabische musâra, 'wandeling, plaats om te wandelen') is een ontvolkt gebied dat momenteel wordt toegevoegd aan Vilaplana (Baix Camp). Het is gelegen in de Serra de la Mussara, in het Prades-gebergte, op een hoogte van 990 meter, naast de Cingle de les Airasses, van waaruit u kunt genieten van een indrukwekkend uitzicht op het zuiden van Camp de Tarragona. Het hoogste deel van de term is 1071 meter boven zeeniveau.

In het centrum van de oude stad staan acht gebouwen, allemaal in vervallen staat, waarvan de kerk van Sant Salvador (klokkentoren uit 1859) enigszins goed bewaard is gebleven en daarnaast het huis genaamd Cal Cassoles. In het plaatsje les Cinglallons staan nog zeven huizen. Aan de andere kant zijn er in het oude gedeelte van de stad zeven geïsoleerde boerderijen, waarvan de Mas del Pou del Gel, de bekendste, en de Mas del Peiró, waar neolithisch aardewerk is gevonden, opvallen. Andere overblijfselen uit dezelfde periode zijn gevonden in het Susanno-bos (een tombe). De oude stad is opgenomen in de inventaris van het architectonisch erfgoed van Catalonië.

Als het regent, wordt het water vastgehouden in het kleine natuurlijke reservoir bij het dorp en daarom werden de lokale mensen kikkers genoemd.