Torre di Adalberto

De toren werd een verdedigingswerk in de veertiende eeuw, toen de familie Visconti de beroemde Citadel in de omgeving bouwde, voordat hij in de vijftiende eeuw opnieuw van rol veranderde, toen de stad onder Venetiaans bestuur kwam, waardoor het een nieuwe naam kreeg: de “Toren van de Honger”.

Het bouwwerk, dat werd gebruikt als gevangenis voor belastingontduikers, kreeg deze bijnaam vanwege de gruwelijke straffen die de veroordeelden moesten ondergaan, waaronder de onmogelijkheid om contact te hebben met de buitenwereld, de onmogelijkheid om het licht te zien en het gebrek aan voedsel.

De volledig uit zandsteen opgetrokken toren vertoont nog steeds sporen van dat tragische verleden via de enige bestaande ingang, die zich enkele meters boven de grond bevindt en alleen bereikbaar is via een houten trap, een aspect dat de ontsnapping voor de gevangenen moeilijker maakte.

Met de komst van de Oostenrijkers werd de toren buiten gebruik gesteld en omgevormd tot een gebouw rondom het paardenkastanjebos

Toren in de bovenstad, vlakbij de citadel, voormalige gevangenis, onderdeel van de stadsverdediging

Millennial toren gebouwd in zandsteen, een van de meest karakteristieke monumenten van Bergamo Alta