Rozebroeken

De Rozebroeken zijn tot vandaag een open ruimte gebleven. Dit was echter niet altijd vanzelfsprekend want de Rozebroeken vormde het voorwerp van verschillende conflicten doorheen de twintigste eeuw. Door het waterrijke karakter ontsnapte het gebied grotendeels aan de verkavelingswoede. De drassige gronden maakten het gebied ongeschikt als bouwgrond. Maar in 1930 besliste het gemeentebestuur van Sint Amandsberg dat er een stortplaats in het gebied zou komen. De steeds uitbreidende vuilnisbelt zorgde echter voor een ondraaglijke stank en overlast voor de buurtbewoners. De ergste symptomen werden bestreden door het vuil te besproeien met chloorzuur en met een laag aarde te bedekken.Het resterende grondgebied van de Rozebroeken - in eigendom van de familie d’Anvers - werd vanaf 1932 verpacht aan de vereniging ‘Het Werk Van den Akker’. Op de site kwamen tientallen volkstuintjes. Aanvankelijk bevonden die zich naast het stort, maar ook op de afgedekte vervuilde gronden werden groten geteeld. De volkstuintjes hadden een belangrijke economische, sociale en ecologische rol in de grootstad. Het telen van gewassen was onderhevig aan collectieve bepalingen en regels. In 1961 bereikte de activiteit op de volkstuintjes een hoogtepunt: 605 mensen waren lid van van ‘Het Werk van den Akker’ en bewerkten meer dan 200 percelen. Begin jaren 1970 werd de gemeentelijke vuilnisbelt gesloten. In 1985 kwamen er geruchten dat de familie d’Anvers de grond zou willen verkavelen. Het gemeentestuur verzekerde de buurtbewoners echters meermaals tussen 1985 en 1988 dat de volkstuintjes absoluut zouden blijven; ”de tuiniers mogen op beide oren slapen wat het voortbestaan van de volkstuintjes betreft.” Even was er sprake dat de stad Gent deze gronden zou aankopen, maar uit bodemonderzoek bleek dat deze grond te vervuild was om volkstuintjes te herbergen. De onzekerheid tussen eigenaars en gebruikers leidde tot wrevel. In 1989 verlieten de volkstuintjes de Rozebroeken en volgde de gedwongen verhuis naar de Slotenkouter.In 1999 kwamen er opnieuw spanningen over dit gebied. De achterliggende reden was het vooruitzicht van de bouw van scoutslokalen. Een aantal actiegroepen en buurtbewoners verenigden zich tegen de bouwplannen onder de naam S.O.S Rozebroeken. De Rozebroeken zijn tot vandaag een aangename groene plek in de Gentse stadsrand.