Waldkapelle Mariä Heimsuchung

Christelijke votiefoffers in de boskapel
Votieffoto uit 1618 voor de wonderbaarlijke redding van zeehondenjagers in de kerk van Fårö (Gotland)
Votiefgebruiken bestaan sinds het begin in het christendom. Het motief van het votiefoffer werd vaak gekoppeld aan bepaalde terugkerende soorten afbeeldingen, bijvoorbeeld de Maria in haar korenkop om vrijheid uit gevangenschap te vragen. De rijkste ontwikkeling vond plaats in de barokperiode, toen het geloof in wonderen zijn hoogtepunt bereikte. In de kerk in de stad Gräbern in Karinthië werden ook ijzeren votiefoffers gevonden in de vorm van replica ledematen en een paar runderen. Ook rond de kerken van St. Leonhard (de verliezer) werden kettingen als votiefoffers geplaatst op basis van geloften, bijvoorbeeld rond St. Leonhard in Lavanttal in Karinthië. Deze gewoonte leidde tot ketenkerken in het Alpengebied. Gebouwen kunnen ook als votiefoffer worden geschonken; Een bekende votiefkerk is de Weense Votiefkerk, en voor een pestzuil de Weense Pestzuil.
Dieren konden ook als votiefoffer worden gebracht, in de omgeving van Salzburg waren dit vooral zwarte kippen. In de Gmain werden de ‘geofferde’ kippen bijvoorbeeld tijdens de mis drie keer door de kiezers rond het hoofdaltaar gedragen en daarachter opgesloten in een houten volière.
Schilderijen en andere platte kunstwerken worden votiefafbeeldingen genoemd; de term votief is gebruikelijk voor driedimensionaal ontworpen objecten (bijvoorbeeld votieven van het kindje Jezus bekend van Fatschenkinder of in de vorm van een orgel). Votiefschepen zijn ook voorbeelden van structuurvotieven; aangeboden door zeelieden als dank voor het veilig terugkeren naar huis na een stormachtige zeereis; maar af en toe ook als verzoek om een happy end van een komende lange reis.
Tegenwoordig worden vaak eenvoudige plaquettes met een eenvoudige inscriptie aangebracht die eenvoudigweg verwijzen naar een beantwoord gebed, zonder de exacte omstandigheden te beschrijven of de naam van de schenker te vermelden (bijvoorbeeld ‘Maria hielp’ gevolgd door de datum).
Een bijzondere vorm van christelijke votief is het Passiespel, waarvan de enscenering vaak gebaseerd is op een gelofte.
Tekst/bron: Wikipedia
de.wikipedia.org/wiki/Votivgabe

Boskapel, Heidadorf Visperterminen
Het bouwjaar 1652 op de bovendorpel van de hoofdingang van de huidige kapel bewijst dat deze bedevaartskapel al sinds het midden van de 17e eeuw bestaat. In de latere 17e eeuw werd het kapelpad aangelegd dat naar de boskapel leidt. De kapellen beelden de vreugdevolle en de pijnlijke rozenkrans uit.
Tussen 1730 en 1740 werd 200 meter ten noordoosten van de boskapel een prachtige nieuwe kapel gebouwd, waarvan vandaag de dag alleen nog de ruïnes over zijn. In 1756 veroorzaakte een aardbeving dreigende scheuren en scheuren in de muren. Het hoofdaltaar in de nieuwe kapel beeldde de glorieuze rozenkrans uit en was daarmee de voortzetting van de rozenkranskapellen.
In 1823 moest het altaar vanwege instortingsgevaar worden verwijderd. Overigens staat dit altaar nu als hoofdaltaar in de parochiekerk van Visperterminen. Het oude cultusgebouw werd weer de enige barmhartigheidskapel.
Bijna precies 100 jaar na deze aardbevingscatastrofe bij de oude boskapel, zoals de ruïnes tegenwoordig in de volksmond worden genoemd, had een aardbeving in 1855 ook een verwoestend effect op de oude (huidige) kapel. De kluis stortte in en begroef talloze beelden, schilderijen en ex-voto's. Binnen in de kapel bevindt zich ook een van de oudste orgels die nog bespeeld kan worden. Het orgel dateert vermoedelijk uit de 16e eeuw (mogelijk 1563).
tekst/bron; Heidadorf Visperterminen Toerisme
heidadorf.ch/de/erkunden-und-geniessen/kultur/kirchen-kapellen

Het kapelpad dat in Visperterminen begint, eindigt bij deze kapel. Het is een grote kapel op een prachtige locatie. Er worden regelmatig diensten gehouden in en rond de kapel.