Historische Richtstätte

Tegenwoordig is er de Krammarkt, die vroeger de openbare executie was: als je het VVV-kantoor van Stadthäger gelooft, was het een echt volksfeest toen de Stadthäger bij de Niederntor bijeenkwam om de ter dood veroordeelden vast te binden. Een plaquette met een korte tekst geeft nu de voormalige executieplaats aan het begin van de Krumme Strasse aan.
De archieven bevatten de verhalen van martelingen, moorden en opgehangenen, waarvan de overblijfselen buiten de stadspoorten werden weggegooid als afschrikmiddel, niet als horrorverhaal, maar als nuchtere administratieve handelingen.
Tegen het einde van de 16e en het begin van de 17e eeuw hadden vooral vrouwen te lijden op de plaats van de galg. Op dat moment bereikte de heksengekte in Stadthagen zijn hoogtepunt, wat ook op het bord van het VVV-kantoor staat aangegeven. De waterproef vond plaats in de nabijgelegen sloot. Vrouwen die vastgebonden in het water werden gegooid en verdronken hadden geluk - vermoedelijke magische krachten hadden hen niet gered, dus ze konden geen heksen zijn.
Bizar: Volgens de bronnen in het stadsarchief zou de watertest een zelfmoordmethode kunnen zijn voor depressieve of anderszins psychisch gestresste vrouwen. Sommigen meldden zich vrijwillig bij de autoriteiten en zeiden dat ze het zelf niet zeker wisten, maar het was mogelijk dat ze heksen waren. Alleen de fatale watertest kon zekerheid bieden.
Nieuwsgierig?
Adolf Tatje is op dinsdag van 9.00 tot 12.30 uur en van 13.30 tot 17.00 uur te vinden in het stadsarchief op Landsberg’schen Hof.
Bron (szlz.de/startseite_artikel,-ort-des-grauen-und-der-haeme-_arid,639701.html)

Florian Redeker is verantwoordelijk voor dit soort historische informatieborden bij de VVV. Hij leerde over het onderwerp van de stadsarchivaris Adolf Tatje. Een stuk stadsgeschiedenis dat vanuit het perspectief van vandaag huiveringwekkend is, is daar ontsloten. Redeker vond het vooral interessant hoe archivaris Tatje tussen de regels door kan lezen.Zo blijkt uit de vaten wijn of bier die de beul naast zijn loon in daalders ontving, dat zijn baan als beul het verlangen om te vergeten aanwakkerde, weet Redeker. Hoeveel daalders de commissaris voor ophanging kreeg, hing bijvoorbeeld af van hoe vaak hij een delinquent moest martelen totdat hij een bekentenis aflegde zonder herroeping, legt archivaris Tatje uit."Als hij werd ingetrokken, moest hij zijn ledematen terugzetten om later door te kunnen met martelen", zegt Tatje - allemaal werkstappen die de stad moest betalen. Er was geen vast tarief voor martelingen.Tatje werd vooral geraakt door een verhaal uit de 17e eeuw. Op dat moment zou een vrouw uit Wiedensahl haar kind in een put hebben gegooid. De put werd leeggemaakt om toegang te krijgen tot het lichaam van de pasgeborene. De beschuldigde bekende na de eerste fase van marteling - het tonen en uitleggen van de instrumenten. Ze werd opgehangen voor de Niederntor.
Bron: szlz.de/region/stadthagen_artikel,-ort-des-grauens-und-der-haeme-_arid,639701.html

Een bord geeft de locatie van de voormalige historische plaats van executie aan.