Eremo di Montecasale

De kluis van Montecasale is een van de belangrijkste plaatsen die verband houden met het leven van Sint Franciscus. Het was de heilige zelf die de kluis stichtte in een reeds bestaand gebouw dat hem werd geschonken door de bisschop van Città di Castello. Er wordt ook gezegd dat het houten beeld van de Madonna met Kind door Franciscus zelf is meegebracht, ook al is daar geen zeker bewijs voor. Het huidige uiterlijk dateert uit de 16e eeuw. Buiten het klooster zijn zichtbaar: de bron van “Grappa l'Orso” waar de drie dieven dronken; de fontein van San Francesco, volgens sommigen door hemzelf gemaakt; de Sasso Spicco, waar wordt gezegd dat Franciscus concurreerde met een nachtegaal bij het zingen van de lof van God, en de kleine tuin waar Franciscus, volgens de traditie, het vermogen tot gehoorzaamheid testte van twee jonge mannen die graag broeder wilden worden.

Op de pelgrimsroute ligt het stadje Monte Casale, een plek vol herinneringen aan Sint Franciscus in de bossen van Valtiberina. Op weg over de Alpe della Luna werd in 1192 een klein klooster gebouwd door Camaldolese monniken. Het complex, gelegen in de bossen en tussen waterlopen, omvatte een ziekenhuis en een hospice dat tot doel had wandelaars te huisvesten.
De geschiedenis van de kluis van Montecasale nam een nieuwe wending in 1213: het werd aan Sint Franciscus geschonken door de bisschop van Citta di Castello en werd een plaats van het grootste belang voor de Franciscaanse spiritualiteit en traditie.
De kluis is nu het resultaat van een restauratie in renaissancestijl. Het complex behoudt nog steeds de oorspronkelijke indeling, kenmerkend voor de oudste Franciscaanse kloosters, met de reeks kleine gebouwen die verband houden met de monastieke functies. Het oudste nog bestaande kunstwerk is een waardevolle veelkleurige houten sculptuur van de Madonna met Kind, gered uit de ruïnes van het nabijgelegen kasteel en hierheen gebracht door Sint Franciscus. Dit is echter niet het enige spoor dat ons herinnert aan de aanwezigheid van de heilige op deze plek: de steen waarop hij sliep, een kruisbeeld, drie kleine urnen met enkele relikwieën, twee schedels van de drie dieven die hij bekeerde - de hele kluis is rijk ter nagedachtenis aan Sint Franciscus.

De hermitage van Montecasale is het centrum van de spiritualiteit van Franciscus. Het werd in 1213 gebouwd door St. Francis zelf en is een voorbeeld van architectuur die perfect is geïntegreerd in de natuur. De eenvoudige hermitage ligt op 700 m hoogte, ingebed in het groen van de Apennijnen, omgeven door bossen en beekjes. Van de kerk gemaakt van hout en steen leidt een zeer kleine doorgang in de rots naar een rotsblok waar St. Franciscus bad en rustte, net als de cellen van de monniken. In het kleine klooster met stenen dak kon je in alle rust mediteren, terwijl je buiten kon genieten van een adembenemend panorama van Sansepolcro en de hele vallei.
NS. Francis verbleef hier vele malen en sommige incidenten in zijn leven houden verband met deze plek; de belangrijkste vertelt over de bekering van "drie rovers" die werden geraakt door de vrijgevigheid en liefde van de heilige.