Stevensweert

Tijdens de Tachtigjarige Oorlog werd het oorspronkelijke dorp Stevensweert in 1633 door de Spanjaarden uitgebreid tot een vestingstad. Er werd een aarden wal gebouwd met zeven bastions en vijf ravelijnen. Een deel van Stevensweert valt onder stadsbescherming. De vestingwerken zijn nog steeds te zien in het unieke stratenpatroon van de stad. Neem zeker eens een kijkje in het streekmuseum Stevensweert-Ohé en laak.
In 2007 is begonnen met de reconstructie van een klein deel van de vestingwerken op basis van historische kaarten van een bastion, een ravelijn en de bijbehorende noordkant van Stevensweert.

Stevensweert was een Spaans fort tijdens de Tachtigjarige Oorlog. Tegenwoordig is het een bezoek waard in de Maasplassen met de Stevensweert Zomerhaven jachthaven. Op de markt kun je iets eten of gewoon een kopje koffie drinken.

Het huidige Stevensweert ontstond in de vroege middeleeuwen op een eiland in de Maas, met als oostelijke tak de Oude Maas. Dit domein behoorde aanvankelijk tot het graafschap Loon en sinds 1243 tot de Oberg en vanaf 1253 tot het Ambt Montfort. In 1543 kwam Obergelre bij de Habsburgse monarchie en werd daarmee het Spaanse Obergelr. De laatgotische beeldhouwer Jan van Steffeswert werd hier waarschijnlijk eind 15e eeuw geboren. Het oorspronkelijke dorp werd in 1633 door de Spaanse generaal Francisco de Moncada omgebouwd tot vestingstad. Rond de plaats werd een aarden wal met zeven bastions en vijf ravelijnen gebouwd.

In 1702 werd Stevensweert belegerd door de staten, waardoor het kasteel en de vesting ernstig beschadigd raakten en staatseigendom werden. Vanaf 1716 kwam Stevensweert uiteindelijk in staatshanden en behoorde tot Staatsober-Gelre. Stevensweert heeft tot op de dag van vandaag zijn zevenhoekige omtrek en geometrisch stratenpatroon behouden. De oorspronkelijke vestingmuur werd in 1874 verwoest. In 1882 werd de eilandbrug over de Oude Maas gebouwd, die het eiland met het vasteland verbond. In 1922 werd de tramlijn Roermond - Sittard voltooid en kreeg Stevensweert een tramhalte. Dagelijks reden er vijf trams in beide richtingen en een rit naar station Roermond duurde 24 minuten. In 1937 werd de tramlijn opgebroken en namen busdiensten het personenvervoer over.Met de aanleg van het Julianakanaal (1925-1934) lag Stevensweert weer op een langgerekt eiland, dat slechts door enkele bruggen met de kust was verbonden. altijd nog een min of meer geïsoleerde situatie gehad. Na de Tweede Wereldoorlog kwam er grindwinning bij, waardoor er een aantal plassen ontstonden.

In 2007 is begonnen met de reconstructie van een klein deel van de vestingwerken op basis van historische kaarten van een bastion, een ravelijn en de bijbehorende noordkant van Stevensweert.