Rocher d'Uzel

Het station Pléchâtel-Lohéac, op de spoorlijn Rennes naar Redon, ligt aan de voet van de rots van Uzel. Deze rots was zonder twijfel de hoogste en wildste plek aan de oevers van de Vilaine vóór de passage van de spoorlijn, waardoor hij gedeeltelijk verdween. Op de top waren enorme stenen, in de vorm van een standbeeld. Rond het midden zijn er nog natuurlijke grotten waar je de namen kunt zien van de wandelaars die ze hebben bezocht, gegraveerd op de leisteen van de muren. Deze grotten, die in het verleden vrij moeilijk waren, zijn tegenwoordig bijna onbegaanbaar.
Het is daar, op deze rots, vóór de bouw van de brug, die nu de stad van Pléchâtel verbindt met die van Saint-Malo-de-Phily, dat we een halve eeuw geleden werden verteld door een oude man genaamd Richomme, de schipper verantwoordelijk voor het vervoeren van passagiers van de ene oever naar de andere, de legende van de Rocher d'Uzel (...).
zie "De legende van de Rocher d'Uzel" in "Les contes du pays gallo" door Adolphe Orain (gepubliceerd in 1904).

prachtig uitzicht op de stoute