Steinblöcke am Angstberg

Midden in het bos zijn steeds weer grote blokken steen te zien.

De rotsblokken vormen gedeeltelijk grotten, de angstaanjagende Pan Dietrich zou hier 's nachts kattenkwaad uithalen.
Aan de rechterkant van het pad tussen Mönchswalde en Wilthen ligt een met naaldhout begroeide berg, die Pan-Dietrich wordt genoemd. Zo wordt hij genoemd naar een wilde roversbaron die daar zijn beroep uitoefende in de tijden van de wet van de vuist, het gebied onderdrukte vanuit zijn kasteel, zich doordeweeks overgaf aan roofovervallen en op zon- en feestdagen jaagde, wreed de spel Death gehaast en velden van de boeren werden verwoest. In het leven ging alles zoals hij wilde, maar in de dood kwam Gods straf hem tegemoet. Want hij is veroordeeld tot de eeuwigheid om als nachtjager door de lente- en herfstseizoenen te zwerven. Vanaf zijn verwoeste kasteel, dat nu alleen nog maar bestaat uit een massa stenen die in een cirkel bij elkaar zijn gegooid, stijgt het luidruchtige jachtgezelschap op, cirkelt een paar mijl rond en verdwijnt bij zonsopgang in de berg. St. Bonifacius, die de ridder vaak tevergeefs waarschuwt om zijn wilde leven op te geven, loopt voor de stoet uit. Maar de dood rijdt achter hem aan, een skelet van benen op een grote uil. Zijn uiterlijk zou oorlog, pest, dood, kreupelhout of andere tegenslagen aankondigen.