Pingenwanderweg

Mooi, smal bospad. Gemengd bos, met bankjes.

Het Pingen-wandelpad is een ongeveer 10 km lang mijnpad en informeert geïnteresseerde wandelaars op 21 informatieborden over de ijzerertswinning rond Kall, die teruggaat tot de tijd van de Kelten en Romeinen.

De ertswinning werkte tot de 18e eeuw zo: eerst zochten mensen naar bronwater in het bos. Op basis van de kleur, geur en smaak werd vastgesteld dat ertshoudend gesteente aanwezig was. De kenners voelden zich bevestigd door bepaalde kruiden en paddenstoelen die er goed gedijden, maar ook door de opvallend lage groei van de bomen en het gebrek aan vorst tijdens de koude periode. Testprospectie en, indien succesvol, gebiedsonderzoek volgden. De schachten die nu ontstonden hadden een diameter van anderhalve meter en een diepte van 10 tot 30 meter. Aan de voet van de schachten, ongeveer 20 meter lang, werden horizontale tunnels gegraven om het erts te winnen. Van de lente tot de herfst bebouwden mensen de velden en oogstten de oogst; in de koude winter gingen ze naar de mijnen. Mijnbouw was dan ook meer een bijbaan in het familiebedrijf. Tegen het begin van de 19e eeuw werden de aderen tot in het grondwater geëxploiteerd. De putten werden verlaten, raakten in verval en werden langzaam gevuld met aarde. En dat is de reden waarom je tegenwoordig talloze kleine holtes rond Kall kunt zien en een deel van de aarde bezwijkt nog steeds.
Bron: 111 plekken in de Eifel die je moet zien