Tagebau Schleben/ Crellenahin

met informatieborden links en rechts van de stoel

Met de ontdekking van het fabricagegeheim van Europees porselein door Johann Friedrich Böttger en Ehrenfried Walther von Tschirnhaus in 1707, werd kaolien een gewilde grondstof. In het Kemmlitzer-gebied wordt sinds de 18e eeuw kaolien gewonnen, vroeger voornamelijk in de civiele techniek en nu uitsluitend in dagbouw. De Kemmlitzer Revier in het National Geopark Porphyrland is een nationaal belangrijk mijngebied voor de kaolien dat bekend staat als "witte aarde". Bij het depot Schleben / Crellenhain werden al in 1924 proefboringen in het westelijke veld geboord. In 1927 groef Steingut-AG Colditz een schacht in Schleben, en de ruwe kaolien werd met paard en wagen naar het treinstation van Nebitzschen vervoerd en daar geladen voor verzending naar Colditz. In 1941 stortte de mijnschacht in en werd de productie stopgezet.Sinds 1985 is het depot opnieuw onderzocht als opvolger van de dagbouwmijn van Gröppendorf. In het afzettingsgebied werden kaoliendiktes van meer dan 30 m bepaald. De ontmanteling begon in 2004 in een hoefijzervorm rond het natuurgebied "Kreuzgrund". De ruwe kaolien wordt gewonnen met graafmachines op wieltjes en via een 3 km lange transportband naar de drijfmestfabriek Gröppendorf getransporteerd, waar het wordt verwerkt.
Foto: R. Heinze