Ehem. Verwaltungsgebäude der Union, Dortmund

"The" King of the Railway "Henry Bethel Strousberg acquired the Dortmunder Hütte in 1868 in order to be able to produce the raw material for his railway orders himself, but high flying expansion plans were destroyed three years later, when the planned construction of a railway network in Romania turned out to be a bankruptcy Under the leadership of the Disconto-Gesellschaft, Union Aktiengesellschaft für Bergbau, Eisen- und Stahlindustrie zu Dortmund was founded from the bankruptcy estate Strousbergs in 1872. In addition to the Dortmunder Hütte, it included coal mines and other smelting works, and was the largest joint stock company in the Ruhrgebiet and the largest mixed company in the Similar to Strousberg, the Union also took on new acquisitions and gigantic expansion plans, and since the assets were also overvalued, the company was fully absorbed in the so-called "founding crisis." Its size and importance brought its problems Those who continued throughout the 1870s and 80s also distressed other companies and affected the economic life of the Dortmund area.
The union passed in 1910 to the German-Luxembourg mining and smelter AG of Hugo Stinnes. In 1922 he inaugurated the new administration building. Thanks to the profits from the armaments production, it was possible to build the new complex headquarters during the war and in the crisis-ridden post-war period. Within the United Steelworks, to which the Union belonged since 1926, she formed the Dortmund-Hoerder Hüttenverein AG with the Phoenix plant in Hoerde. Initially separated during the unbundling after the Second World War, this corporate structure was restored in the early fifties as the Dortmund-Hoerder Metallurgical Union. In 1966 Hoesch took over the metallurgical union. As a result of the steel crisis and rationalization, most production areas are shut down today. "Source: route-industriekultur.ruhr/themenrouten/06-dortmund-dreiklang-kohle-stahl-bier/verwaltungsgebaeude-union.html

"Alleen het administratiegebouw getuigt nog van zijn vroegere omvang. Het werd ontworpen door de Dortmundse architecten Dietrich en Karl Schulze op basis van voorontwerpen van de bouwafdeling van de Unie en heeft overeenkomsten met het administratiegebouw Mannesmann in Düsseldorf van Peter Behrens uit 1911 / 12, die wordt beschouwd als een van de eerste moderne kantoorgebouwen op het continent te zijn en heeft het model voor tal van administratieve gebouwen geworden. het gebouw Unie, die drie atriums binnen omsluit, presenteert zich als één blok aan de buitenkant en doet denken aan een paleis uit de Renaissance. Motieven van de mijnbouw en staalindustrie, aangevuld met machinegeweren, hoorn des overvloeds en lauwerkransen, begeleiden bezoekers van buiten door de hal naar de centrale atrium en kondigen werkterrein en het zelfbeeld van de cliënt. Achter de monumentaliteit en symboliek zijn state-of-the-art structurele en technische oplossingen Time. het "paleis" is in de kern rn een staalskeletbouw met lichte of variabele binnenwanden en had - dat was destijds iets bijzonders - onder andere een intern inbelnetwerk, centraal gestuurde elektrische klokken, een stofzuigerleidingsysteem en een warmwaterverwarming , die de warmte van de blokwalserij van de metallurgische fabriek gebruikte.Omdat het gebouw de bombardementsoorlog nagenoeg ongeschonden heeft doorstaan, vond hier in de grote vergaderzaal, die tot op de dag van vandaag onveranderd is gebleven, de eerste raadsvergadering in Dortmund na de oorlog plaats. Het gebouw is van 1995 tot 2011 voor het laatst gebruikt door het pensioenbureau van de stad Dortmund. "Bron: route-industriekultur.ruhr/themenrouten/06-dortmund-dreiklang-kohle-stahl-bier/verwaltungsgebaeude- unie.html

Helaas verslechtert het gebouw steeds meer. De toegang is beveiligd met bouwhekken.