Katharinenkirche Oppenheim

In 1317 had de aartsbisschop van Mainz een pen in de Katharinenkirche, d. H. de voorziening werd toegewezen aan een gemeenschap van geestelijken die geregelde diensten moesten houden (collegiale stichting). Na 1400 voegden de kanunniken hun eigen koor toe in het westen (ingewijd in 1439). De Katharinenkirche was sinds 1556 een lutherse parochiekerk en sinds 1565 een gereformeerde parochiekerk in Oppenheim. Na de Vrede van Westfalen in 1648 werd de kerk uiteindelijk overgedragen aan de Gereformeerden, totdat het vanaf 1822 dienst deed als gemeenschappelijk huis van aanbidding voor de Union Lutheranen en Gereformeerden.

In de loop van de pogingen van de aartsbisschop van Mainz om voet aan de grond te krijgen in Oppenheim, claimden hij en de Neustadt, die al behoorde tot het bisdom Mainz, ook het patronaatsrecht over de onlangs voltooide Sint-Catharinakerk, die voorheen verzorgd door de pastoor van St. Sebastiaan. Koning Richard van Cornwall scheidde de twee kerken in 1258 en legde de diocesane grenzen van Mainz en Worms dwars door de stad. De Katharinenkirche werd Mainz en de parochiekerk van de nieuwe stad Mainz. De Sebastianskirche viel op het bisdom Worms en bleef de parochiekerk van de oude stad Worms.

De indrukwekkende Katharinenkirche is de grootste gotische kerk tussen Straatsburg en Keulen. Een waar herkenningspunt dat op vele kilometers afstand op de helling van de Rijn te zien is. Bijzonder mooi zijn onder andere de kerkramen die in 1879 door de Frankfurter glasschilder Alexander Linnemann zijn gemaakt; ze gloeien in vele kleuren als het zonlicht erop valt.

Christian Miks van het Romeins-Germaans Centraal Museum in Mainz en Marion Witteyer van de Algemene Directie voor Cultureel Erfgoed (GDKE) in Mainz beschrijven de rol die de Romeinen speelden in de verspreiding van het christendom:
soundcloud.com/zeitwissen/zeit-wissen-wanderung-christian-miks-und-marion-witteyer-uber-die-christianisierung