Landgoed Hulstlo met oprit en tuin

Het domein Hulstlo ademt geschiedenis uit sinds de jaren 1400. Vanaf 1761, te tijde van de familie De Blaeuwe, spreekt men van een jachtpaviljoen. Het domein staat op Ferrariskaart (1777) nog weergegeven als neerhof (boerderij) en opperhof (landhuis) toen met één bouwlaag met woon- en staldeel, beiden samen omwald. Uiteindelijk werd het landgoed een zomerverblijf voor de familie De Blaeuwe, terwijl zij ’s winters in Brugge vertoefden. Andere betrokkenen waren o.m. Van der Vliert (schenker Hubertusrelikwie St-Amanduskerk 1754), de families de Schietere de Lophem, Callant, Vanhulle en Denys.
Het jachtpaviljoen evolueerde via verbouwingen tot landgoed. Het neerhof verdween. Ondergrondse bakstenen gewelven zijn nog zichtbaar bewaard. Door verbouwingen in 1857, en in 1932, kreeg het landgoed uiteindelijk twee bouwlagen, een entresol onder een zadeldak en een tuin binnen de omwalling. Na binnenhuisrenovatie in 1974 en na leegstand, werd het in 1986 grondig verbouwd door Marc Van Coillie, gepaard aan de aanleg van een dreef en een parking onder leibomen. Voorheen was er o.m. een stoffenwinkel, advocatenpraktijk en zelfs boerderij gevestigd. Voor- en achterkant werden verwisseld waardoor de nieuwe toegang nodig werd. De site is nog steeds eigendom van de erfgenamen van de familie De Blaeuwe: familie Denys. Vanaf 1986 werd het landgoed verhuurd als restaurant, kunstencentrum en recent als pop-up bar. Een fietsroute flankeert het landgoed. Het domein kreeg heel wat namen: Radkasteel (met waterrad op de Miseriebeek), kasteel Hulstlo, landgoed De Blaeuwe, Blauw kasteel en nu, in de volksmond, landgoed Di Coylde.
De naam kasteel werd vooral in het begin van de 20ste eeuw vaak gebruikt voor dergelijke landhuizen en ook nu nog door Onroerend Erfgoed Vlaanderen. Maar om deze naam te verdienen moet aan een aantal criteria worden voldaan: oorspronkelijke statige oprijlaan, woning voor zowel eigenaars als gasten, vijver, ijskelder, conciergerie, hoeve, toren, serre, orangerie. Besluit: Hulstlo is geen kasteel maar een landgoed.
Beernem kent heel wat kastelen maar deze liggen doorgaans verscholen in het groen en aan het oog onttrokken. Landgoed Hulstlo is daarentegen al een paar decennia een pleister- en ontmoetingsplaats in een historische context, een groene oase met hedendaagse uitbating: Apero-Chateau. Gebouw, omwalling, parking en oprijdreef maken een onvergetelijke indruk op een onverwachte plaats tussen bedrijventerrein en spoorweg. Een plaats op de inventaris van het Beernem onroerend erfgoed is heel terecht.