Hohes Venn

Een wandeling in de Hoge Venen is in elk seizoen de moeite waard. Het is ongelofelijk hoe de dorre begroeiing van het hoogveen in een paar weken tijd verandert.

Puur geologisch gezien maken de Hoge Venen geen deel uit van de Noordelijke Eifel en ook niet van de Ardennen, ook al wordt dat steeds weer gezegd.
In werkelijkheid is het een zeer oude bergketen die behoort tot het zogenaamde Cambrium (570 – 500 miljoen jaar geleden). Dit waterrijke Venn-massief is de geboorteplaats van vele beken en rivieren die diepe kloofachtige kloven in de rotsen hebben uitgesleten en diepe valleien hebben gevormd. Grote gebieden zijn gevormd als hoogveen, vandaar de naam: Venn, Fenn (Nederlands Veen) voor heide.
Met 694 m O.P. De Botrange is het hoogste punt van de Hoge Venen.

De Eifelsteigweg, die door de Hoge Venen loopt, is een voormalige Romeinse handels- en militaire route. Daarom is het zo kaarsrecht. Omdat het belangrijke steden met elkaar verbindt, is het altijd toegewijd geweest. In de Middeleeuwen werd het een belangrijke pelgrimsroute (het wordt vandaag de dag nog steeds genoemd). Op het grote kruispunt werden de Reinarzhöfe gebouwd, waardoor het hun taak werd om voor pelgrims te zorgen.
De Hoge Venen is nu alleen nog NSG. Op de Eifelsteig-route, d.w.z. de historische weg, mogen honden alleen aangelijnd worden vervoerd.