Schloss Schaumburg

Imposant kasteelcomplex met een dominante donjon.

De naam "Schowenburg" of "Schauenburg" verscheen voor het eerst voor het kasteel in 1197, als het centrum van een heerschappij met dezelfde naam. Naast het voormalige kasteel omvatte dit de steden Biebrich, Cramberg en Steinsberg.[1] In de 12e eeuw was het kasteelcomplex eigendom van de graven van Leiningen.

Toen rond 1220 de graven in de mannelijke lijn uitstierven, werd het kasteelleengoed verdeeld en verschillende keren van eigenaar veranderd. Een deel van het kasteel was eigendom van Elise, dochter van graaf Emicho III. von Leiningen en vrouw van Ruprecht de twistzieke van Nassau. Met haar overlijden ging dit aandeel via haar dochter over op het graafschap Virneburg. Een ander deel van het kasteel viel in het graafschap Diez en vandaar in het graafschap Weilnau. Een derde deel van de Schaumburg viel in handen van het Huis Isenburg. Bij de verdeling van zijn erfenis in 1232 kwam het aandeel Schaumburg in het bezit van Gerlach I van Limburg. In 1266 moest het Huis van Limburg echter bij arbitraal vonnis afstand doen van een deel van het kasteel ten gunste van het Keurvorstendom Keulen. De aartsbisschop van Keulen, Siegfried von Westerburg, droeg in 1276 het aandeel Keurvorst Keulen over aan het Huis Westerburg.

Het Huis Westerburg breidde de Schaumburg vanaf 1279 uit. Om de positie van het kasteel te verzwakken, bouwde Balduin van Luxemburg kasteel Balduinstein nabij de Schaumburg. Er volgde een langdurig geschil, waardoor de stad Balduinstein in 1321 werd afgescheiden van de heerschappij van Schaumburg en tot stad werd verheven.

Schloss Schaumburg, ook wel afgekort de Schaumburg genoemd, is een kasteel ten zuiden van Balduinstein bij Limburg an der Lahn. Het complex was oorspronkelijk een kasteel op een heuveltop. De hoofdtoren is het nulpunt van het Soldner-coördinatensysteem voor het hertogdom Nassau.

Bron; Wikipedia