Een eeuw 'Café De Oude Molen'

De tijd dat Sint-Joris-ten-Distel als het Lattenklieversdorp bekend stond, ligt al ver achter ons. De lattenklieverij begon zowat op het einde van de 19de eeuw en kende zijn grote bloei tijdens de eerste drie decennia van de 20ste eeuw. Het was ook een periode die, niettegenstaande het vele werk en labeur, voor de kleine man niet zo verrijkend was.Dat er veel gedronken werd, was mede het gevolg van de soms armoedige levensomstandigheden waarin de meeste mensen toen verkeerden. De meeste mensen woonden in heel kleine huisjes, zonder veel comfort. Stromend water kwam er alleen uit de waterpomp buiten. De gemiddelde gezinnen telden een groot aantal kinderen en er heerste soms grote armoede, gezien de sociale voorzieningen nog zo goed als onbestaande waren. Het enige sociaal contact en de plaats waar men alle miserie voor korte tijd kon vergeten, was het café. Voegen we daar nog aan toe dat sommige werkgevers meestal hun werknemers op zondagvoormiddag uitbetaalden in één van de eigen herbergen en dat de betaalmeester wel eens op zich liet wachten.In die periode rezen de cafés in Sint-Joris als paddenstoelen uit de grond. Bijna al deze herbergen zijn verdwenen… Behalve drie cafés: café De Brug, café ’t Klievertje en café De Oude Molen.Café De Oude Molen (Galgeveld 4) werd vermoedelijk gebouwd kort na de Eerste Wereldoorlog, rond de jaren 1920 door brouwer Arthur Langouche. In die periode legt hij zich toe op het bouwen van cafés. Waar een stukje grond vrijkwam, kocht hij het en liet er een café bouwen. Zo ook in het Galgenveld. Sinds begin de jaren 1920 is het daar onafgebroken café. De huidige café-uitbaatster, Christiane Guidé, nam er haar intrek in 1987. In 1952 werd in café ‘De Oude Molen’ bij S. De Vlieger de vinkenmaatschappij ‘De Molenhoekzangers’ gesticht (zie groepsfoto voor het café). Het jaar daarop richtten ze hun eerste vinkenzetting in en kregen ook een eigen vlag. De vinkenmaatschappij is er na al die jaren nog steeds gevestigd.