Wallfahrtskirche

De geschiedenis van de bedevaartskerk en haar ontwikkeling
Pastor Josef Anton Steiner kreeg in 1762 officiële goedkeuring voor de openbare verering van het Mariabeeld en voor de bouw van een kapel. De devotionele inhuldiging vond een jaar later plaats in 1763. In korte tijd was de stormloop zo groot dat de kerk in 1774 naar het westen moest worden uitgebreid. Een deel van de toevoegingen werd gefinancierd door een genereuze subsidie van de graven van Toerring-Seefeld als hofheersers.

Naast de kerkuitbreiding werd er een huisje gebouwd voor een kluizenaar die zich opnam om kosterdiensten te verrichten. Daarnaast werd er een uitbreiding gebouwd ten oosten van de sacristie, waar schoollessen werden gegeven voor de kinderen van de nabijgelegen steden. Na de afschaffing van het klooster in 1802 woont de verantwoordelijke koster tot op de dag van vandaag in het huis en hij zorgt met liefde voor het complex.

Het kerkgebouw heeft de afgelopen decennia enkele renovaties en veranderingen ondergaan. Uiteindelijk werd in 1912 besloten om de kerk in haar oorspronkelijke staat te herstellen. De laatste renovatie van de kerk vond plaats in 1960/62.

Toen het kostershuis in 1972 klaar was voor sloop, werd het vervangen door een nieuw gebouw naar de plannen van Roland von Rebay, gebaseerd op het vorige gebouw.

De oorsprong van de kapel gaat terug tot de eerste helft van de 18e eeuw. Een jager is verdwaald in de bossen ten westen van Wessling. Het gebied was moerassig, veel moeras en waterpoelen en wolven. In zijn nood bad de jager tot Maria dat ze hem naar de Groene Depressie zou leiden. Hij werd gehoord, bracht de nacht door in het dal op het Schluifeld bij een boer. Hij zag een Mary Help-foto in de buurt en zette die op in een perenboom in de buurt van de Groene Vallei. Vanaf 1774 begonnen de eerste wonderbaarlijke genezingen. In 1763 werd het wonderbaarlijke beeld overgebracht naar de nieuw gebouwde kapel.

Grünsinkerfestival in de kleine bedevaartskerk, twee keer per jaar.