Friedensmuseum Brücke von Remagen

Een voormalige spoorbrug die tijdens de Eerste Wereldoorlog om militaire redenen is gebouwd. De brug werd zwaar beschadigd tijdens de Tweede Wereldoorlog en plannen om hem te herbouwen zijn nooit uitgekomen. Beide torens blijven als herinnering en zijn geklasseerde monumenten. In het Remagen Bridge Peace Museum leren bezoekers over het krijgsgevangenenkamp. Ook worden er regelmatig evenementen gehouden.

Meer informatie en openingstijden vindt u hier: bruecke-remagen.de.

De Ludendorffbrug, bekend als de zogenaamde Brug van Remagen, was een spoorbrug over de Rijn tussen Remagen en Erpel. Het werd tijdens de Eerste Wereldoorlog om militaire redenen gebouwd en vernoemd naar generaal Erich Ludendorff. In de laatste fase van de Tweede Wereldoorlog vertegenwoordigde het de eerste geallieerde oversteek over de Rijn en op 17 maart 1945 stortte het in. Ze verwierf vooral bekendheid door de Amerikaanse oorlogsfilm The Bridge at Remagen in 1969.
Toen legergroep B onder veldmaarschalk Walter Model zich in 1945 terugtrok op de rechteroever van de Rijn, wilde het bevel van de Wehrmacht dat alle Rijnbruggen werden opgeblazen. In het geval van de Ludendorff-brug werden echter minder (300 kg in plaats van 600 kg) en minder effectieve explosieven (donarit in plaats van dynamiet) gebruikt dan gepland. De brug werd kort uit zijn lagers getild toen hij werd opgeblazen, maar niet vernietigd, waardoor de geallieerde troepen op dit punt de Rijn konden oversteken en hun opmars naar het "hart van Duitsland" konden versnellen. De Duitse zijde probeerde tevergeefs de brug te vernietigen. Deze stortte uiteindelijk in op 17 maart, waarschijnlijk als gevolg van de mislukte ontploffing en de gevechten van de voorgaande dagen. Hitler had verschillende officieren verantwoordelijk gehouden voor het niet vernietigen van het gebouw, berecht en neergeschoten door een krijgsraad.
Na 1945 waren de Federale Spoorwegen van plan de brug te herbouwen. Hiervoor zijn concrete kostenplannen opgesteld. Pas met de elektrificatie van de linker en rechter Rijnlijn werden deze plannen geschrapt en kwamen de tot dan toe vrijgehouden aanvoersporen in Remagen en Erpel te vervallen. De stroompijlers van de brug werden uiteindelijk in de jaren zeventig uit de rivierbedding verwijderd. Het enige dat vandaag overblijft zijn de brugtorens aan beide zijden en delen van de oprit. Net als de Erpelspoortunnel staan ze onder monumentenzorg.[1][2]

De overblijfselen van de brug zijn een cultureel monument.