Pfarrkirche St. Laurentius

De parochiekerk St. Laurentius in Bernau am Chiemsee behoort tot de parochievereniging Westliches Chiemseeufer van het aartsbisdom München en Freising. Het staat op een heuvel omringd door een begraafplaats.
De kerk werd voor het eerst genoemd in documenten in 1408. Het was een zijkerk van Prien am Chiemsee. In 1806 werd Bernau een zelfstandige parochie. De laatgotische oorspronkelijke kerk werd in 1926 wegens ruimtegebrek afgebroken en herbouwd en ingericht volgens de plannen van Franz Xaver Huf. De toren en delen van de westmuur werden opgenomen in de nieuwbouw.
Zie de.wikipedia.org/wiki/St._Laurentius_(Bernau_am_Chiemsee)

ik verleng:
De kerk is een hallengebouw met een zadeldak. De westelijke toren heeft een spitse helm. De raamschilderingen uit de 19e eeuw en de laatgotische toren zijn van de vorige kerk. Het schip heeft een gewelfd houten plafond en wordt gescheiden van het smallere koor door een triomfboog met ronde bogen. Het koor met een 3/8 uiteinde heeft een tongewelf met steekkappen. De plafondschildering toont symbolisch de Drie-eenheid van God in Art Nouveau-stijl. Een gedenkplaat markeert de locatie van het hoofdaltaar.
Het hoofdaltaar in de pastorie is een vrijstaand, stenen tafelaltaar. Een kruisigingsgroep (beeldhouwer Johann Nepomuk Petz) is aan de voorkant van de apsis achter en boven bevestigd. Het is overgenomen van de oude kerk. Boven het linker zijaltaar op de triomfboog is de figuur van de tronende koningin van Maria met kind in een aureool te zien, boven het rechter zijaltaar St. Jozef met kind. De preekstoel dateert uit de tijd van de nieuwbouw. De figuren van St. Laurentius en het God-Vader-reliëf op de triomfboog zijn ook gemaakt door Petz. De kruisweg is uit 1930. Bijkomende inrichting is een doopvont uit 1931 met een bronzen deksel en een bronzen doopkandelaar.

De parochiekerk van St. Laurentius in Bernau am Chiemsee behoort tot de westelijke oever van de Chiemsee-parochie van het aartsbisdom München en Freising. Het staat op een heuvel omringd door een begraafplaats. De kerk werd voor het eerst genoemd in een document uit 1408. Het was een zijkerk van Prien am Chiemsee. In 1806 werd Bernau een zelfstandige parochie. De laatgotische oorspronkelijke kerk werd in 1926 wegens plaatsgebrek afgebroken en herbouwd en ingericht volgens de plannen van Franz Xaver Huf. De toren en delen van de westelijke muur werden meegenomen in de nieuwbouw. De kerk is een hallengebouw met een zadeldak. De westtoren heeft een spitse spits. De raamschilderingen uit de 19e eeuw en de laatgotische toren zijn van de vorige kerk. Het schip heeft een gewelfd houten plafond en wordt gescheiden van het smallere koor door een rondboog triomfboog. Het koor met 3/8 sluiting heeft een tongewelf met lunetten. De plafondschildering toont symbolisch de Drie-eenheid van God in Art Nouveau-stijl. Een gedenkplaat markeert de locatie van het hoogaltaar. Het hoofdaltaar in de pastorie is een vrijstaand, gemetseld tafelaltaar. Achter en boven, aan de voorkant van de apsis, bevindt zich een kruisigingsgroep (beeldhouwer Johann Nepomuk Petz). Het is overgenomen van de oude kerk. Boven het linker zijaltaar op de triomfboog staat de figuur van de op de troon zittende Maria Koningin met kind in een stralenkrans, boven het rechter zijaltaar St. Jozef met kind. De preekstoel dateert uit de tijd van de nieuwbouw. De figuren van St. Laurentius en het God Father-reliëf op de triomfboog zijn ook gemaakt door Petz. De kruisweg is uit 1930. Tot de overige inrichting behoren een doopvont uit 1931 met bronzen deksel en een bronzen doopkandelaar.Bron: de.wikipedia.org/wiki/St._Laurentius_(Bernau_am_Chiemsee)