Inmiddels zijn er al heel wat maanden verstreken, nadat ik de finish in Sidi Rabat bereikte na 1145 kilometer te hebben gefietst door het betoverende landschap van Marokko, de Atlas Mountain Race. Dat was het dan; mijn eerste ultra race met eindeloze bochten door de waanzinnige bergen van Marokko.


Tijdens mijn voorbereiding op de Atlas Mountain Race was ik er vrij zeker van dat ik geen idee had wat mij te wachten stond. Ik stelde mij alle mogelijke scenario's voor; voorbereidend op het ergste en denkende dat de dagen zo lang zouden zijn, maar in werkelijkheid leerde het tegendeel, dagen waren kort, nachten lang en over het algemeen was het over voor ik het wist!
En zijn er nooit genoeg woorden om deze ervaringen allemaal te kunnen omschrijven.

Naarmate de dagen tot de start van de race dichterbij kwamen, merkte ik dat ik een lichte aarzeling. Ben ik wel voldoende voorbereid en heb ik wel genoeg uren getraind en zouden mijn vaardigheden me door het ruige terrein kunnen loodsen? Ik was zo onder de indruk van de ontmoetingen met andere racers, iedereen zag er zo goed voorbereid uit, maar iedereen bleek dezelfde zorgen te hebben en voelde me al snel thuis in deze community. We hebben namelijk allemaal één ding gemeen hebben; ultra fietsen.

Om Carrie's zin uit ‘Sex and the City’ te gebruiken; "Ik kon het niet helpen, maar vraag mezelf nog wel eens af, had ik het nog beter kunnen doen?"
Stel dat ik nu niet mijn menstruatie had tijdens de race? Wat als ik mezelf toestond langer te rusten? Hoe zou de race eruit zien als ... Maar goed, is dat niet gewoon stom?
Ik kijk veel liever terug met dankbaarheid, voor een geweldig avontuur, ontmoeten van allemaal mooie mensen en überhaupt de finish halen. Het is belangrijk om tevreden te zijn met elke prestatie, om trots te zijn op deze overwinning en binnen de tijd te eindigen. Racen tussen zoveel sterke andere renners, lieve mensen tegenkomen en omringd te zijn door zo'n prachtig landschap is al een kado. Dat het mogelijk is om deel te nemen is al iets om dankbaar voor te zijn.

Stel dat deze collectie je zo enthousiast maakt om ook deze route te gaan rijden, maar wellicht in een iets ander/lager tempo en om er volop van te genieten, dan heb ik nog enkele suggesties voor je om de juiste set-up te geven.
Breng een mountainbike! Onderling hebben we nog discussies gevoerd of je de volgende keer een mountainbike zou kiezen? Hoewel ik misschien koppig was om dat in de eerste instantie met “nee” te beantwoorden, omdat ik zo verliefd ben op mijn fiets en geen spijt wil hebben van die keuze, als iemand me opnieuw zou vragen dan ik zou ik een mountainbike aanraden. Zo ben je veel comfortabeler en kun je ook genieten van de afdalingen!
Januari/februari voor ideale temperaturen. De timing was geweldig toen de winter net voorbij was en slapen onder de sterren was geweldig. Ik had mijn beste nachtrust onder de sterren, op de zachte zandgrond met niets of niemand te bekennen.
Als onderdeel van mijn slaapsysteem heb ik een donzen broek. Op die manier ben je meteen warm na een rit, want het kan op hoogte best koud worden, toen ik zo moe en erg koud werd tijdens lange afdalingen, kon ik gewoon in mijn slaapsysteem rijden.

Veel plezier op je volgende avontuur!