Super-Ferratas — from dawn till sunset

Om een klimsysteem door deze bijna 1400 meter hoge rotswand te leggen en wat een strijd als je de laatste meters naar het topplateau worstelt. De klim is niet moeilijk, maar extreem lang, meestal klim je in de zon en komen de moeilijkste passages aan het einde. Iedereen die hiermee bevriend raakt en ook voldoende drinkt, beleeft een geweldig via ferrata-avontuur dat ongeëvenaard is!

De Naturfreunde Klettersteig is een gemakkelijk klimsysteem boven de Traunsee. De moeilijkheden gaan slechts tot B, maar het pad is erg lang en er moet vooral meer dan 1200 hoogtemeters worden overwonnen. De via ferrata is daarom alleen aan te raden voor avonturiers die in goede conditie zijn. Het prachtige uitzicht dat je de hele weg hebt is zeker de moeite waard. Bovenal heeft de via ferrata in zijn lengte veel te bieden: tunnels, beugels, touwen, wandelgebieden, ijzeren ladders - hier is alles en het pad kan perfect worden gecombineerd met de Hans Hernlersteig (A / B) bij de afdaling .

Het prachtige, enorme gebergte van de Sorapis Group maakt zelfs van een afstand indruk. De omvaart van dit massief is een prachtige weekendonderneming met de Rifugio Vandelli-basis en twee bivakboxen onderweg. De Via Ferrata Alfonso Vandelli, Sentiero Carlo Minazio, Ferrata Francesco Berti via ferrata maken het een van de grootste circuits in de Dolomieten. De moeilijkheidsgraad van de via ferrata's loopt op tot maximaal C en 2, dat wil zeggen dat er ook onverzekerde klimgebieden zijn. Als je de tour in één dag wilt doen (ja, er zijn van die gekke), moet je de dag ervoor naar de Rifugio Vandelli klimmen en de tour starten zodra het licht is. Er wacht een dag van 12 uur op je.

De moeilijkste via ferrata op de Hochkönig en de langste via ferrata in Salzburg. Klinkt als een uitdagende combinatie? Het is! Ten eerste heb je iets meer dan twee uur aanlooptijd voordat je vertrekt op de D via ferrata (en klimpunten 1-), die meestal C / D-moeilijkheden heeft en zelden gemakkelijker is dan C. De moeilijkheidsgraad in combinatie met ongeveer 1,7 kilometer klimmen doet zelfs ervaren klettersteigwandelaars beven. Het gaat omhoog naar Teufelshörner, over de Kematstein naar de Hohe Kopf, meestal langs de luchtige bergkam en over kleine en grote kloven. De acht torens die onderweg overwonnen moeten worden, zijn een beetje een stresstest, want na elke beklimming is er een afdaling, gevolgd door een beklimming, gevolgd door een afdaling ... klimmeter na klimmeter. De beloning en het plezier ervan zijn onbetaalbaar, anders zouden we het niet doen.

Ik wil erop wijzen dat zeven uur van Zugspitze naar Alpspitze buitengewoon ambitieus is. De standaard wandeltijd is tien uur.

Vanwege de vele ongevallen met "gewone" klimmers, werd besloten om de staalkabelbeveiligingen op het deel tussen de Zugspitze-top en de bivakbox zoveel mogelijk te demonteren. Hierdoor heeft dit deel een zeer alpien karakter en is het geen via ferrata.

De Jubigrat is een serieuze alpine onderneming die uiterst gevaarlijk kan zijn, vooral bij ijs/sneeuw of bij neiging tot onweer. Op de bergkam, die ruim acht kilometer lang is, is er slechts één noodafdaling naar de Knorrhütte ongeveer in het midden van de bergkam. De 3 klimpunten bevinden zich in het bovenste gedeelte tussen de Zugspitze en de bivakbox. Aanbevolen wandelrichting van Zugspitze naar Alpspitze of Grießkarscharte.

Anna en Johann, twee via ferrata's die op zich al een geweldige ervaring zijn. Gecombineerd is het resultaat een klimmen van superlatieven. Eerst gaat het naar "Anna" met een D-stand, maar meestal C/D. Bij de uitgang van de Anna via ferrata (je kunt hier ook afbreken) ontmoet je de beklimming van de "Johann". Volg het pad 100 m naar links tot aan de ingang. De "Johann" is beduidend zwaarder, wat blijkt uit de extreem zware instapoverhang, en is ook aanzienlijk langer dan de "Anna". Het leidt u naar de Seethalerhütte.

Hier kun je ofwel afdalen naar het bergstation Hunerkogel (Südwand-Bahn) of als je nog niet genoeg hebt, kun je de schouder op de Hohen Dachstein (2995 m) beklimmen. Je zou dus de drie via ferrata's van de zogenaamde "Superferrata" hebben gecombineerd. Als je alle drie de via ferrata-tochten combineert, moet je bijna 1200 hoogtemeters beklimmen. Overal verzekerd met staalkabel. Hier zijn het echter niet alleen de verticale meters die fitness en vaardigheid vereisen, maar vooral de moeilijkheden die moeten worden overwonnen tot graad D / E. En de afdaling vindt ook plaats over de gletsjer!

De via ferrata-combinatie op de Dachstein is een van de langste en moeilijkste in de Alpen, dus alleen voor experts - en zelfs deze zullen hier hun grenzen leren kennen.

De Dolomieten staan bekend om hun geweldige via ferrata-tochten. Een van mijn favorieten is de combinatie van de Ferrata Aldo Roghel (D) en de Ferrata Cengia Gabriella (C), die van de Rifugio Berti naar de Rifugio Carducci leidt.

Het eerste stuk leidt van de Rifugio Berti naar de Bivacco Battaglione Cadore (3,5 uur). Vanaf de rifugio ga je links omhoog over de puinhelling, waar de sporen duidelijk zichtbaar zijn. Het gaat recht omhoog over steile trappen, door een schoorsteen en het sleutelpunt, een gladde verticale muurtrede, goed beveiligd met staalkabels. Vanaf de Forcella delle Guglie di Stalata (2540 m) is de andere kant slechts gedeeltelijk verzekerd, over rotstrappen en puinkanalen naar de Ferrata Cengia Gabriella. Daal hier niet af naar de Bivacco Battaglione Cadore, maar steek het afvalbassin van de Ciadin de Stalata over.

Vanaf hier leidt de Ferrata Cengia Gabriella (C) in ongeveer 4,5 uur naar de Rifugio Carducci. De via ferrata is erg lang en gaat vaak naar beneden en weer omhoog, wat op den duur vermoeid raakt. Maar het geweldige panorama houdt je in een goed humeur. Op deze via ferrata beweeg je je voornamelijk op richels en ben je niet altijd gezekerd. Kort voordat je nog een laatste keer naar beneden gaat, zie je de Rifugio Carducci al staan. Een korte vreugde ontkiemt voordat je beseft dat hier nog een behoorlijke klim wacht tot je je kunt verheugen op het uitstekende eten in de hut. De afdaling naar Val Giralba en naar Rifugio Carducci (2297 m) leidt door een steile, met touw gezekerde geul waarin meestal oude sneeuw ligt - stijgijzers zouden ons hier veel hebben geholpen. Al met al een geweldige tocht met een fantastisch uitzicht en een goede combinatie van klimmen en avontuurlijke hiken.

Het oversteken van de drie belangrijkste toppen van de Watzmann is zeer veeleisend, lang, zwaar maar ook ongelooflijk mooi. De koninklijke tocht door de Berchtesgadener Alpen is daarom alleen voor ervaren alpinisten. Het pad over de Watzmann is geen doorlopende via ferrata. Op veel plekken kun je jezelf zekeren met een via ferrata set, maar er zijn extreem veel onbeveiligde klimgebieden. Ervaren, trefzekere en goede bergliefhebbers beleven hier veel plezier en het mooiste panorama van allemaal. Maar zelfs de taaiste komen hier aan hun grenzen. Begin in ieder geval niet bij het Watzmannhaus en alleen bij mooi weer. Ook de afdaling zal weer inspannend zijn. Iedereen die deze oversteek succesvol en gelukkig heeft overleefd, mag zichzelf een schouderklopje geven!

De via ferrata (D) is een van de meest veeleisende maar ook mooiste klimsystemen in Zwitserland. De moeilijkheidsgraden liggen meestal rond C / D en zijn zelden gemakkelijker dan C. Dus naast de technische vaardigheid vereist het ongeveer 2 kilometer lange ijzeren pad ook een goede conditie met bijna 6 uur klimtijd. Als je overgemotiveerd bent, kun je je ook met de E-variant op het kernpunt omhoog werken, de rest zal ook veel moed nodig hebben voor de D-variant. Maar dat is precies wat een via ferrata zo aantrekkelijk maakt. De klim is relatief kort met een goede 45 minuten en de afdaling is ook beperkt met minder dan 2 uur. Een geweldig avontuur dat je naar de top van de Daubenhorn brengt.

De Bepi Zac high trail is een makkelijke maar lange B/C via ferrata. Velen noemen het een beveiligd hooggelegen pad in plaats van een via ferrata, wat zeker geldt voor veel gemakkelijkere maar lange via ferrata's. Maar ook hier mag je nooit onbeveiligd gaan! Het leuke van de Bepi Zac via ferrata is dat hij de oude gebruiken van de Eerste Wereldoorlog volgt. Het prachtige landschap en de geschiedenis (posities langs de weg) maken de klim tot een geweldige ervaring, ook al zijn de technische moeilijkheden beperkt. De klim kronkelt over de kam naar Costabella (2762) en verder naar Forcella del Ciadin (2664 m), waar de via ferrata zijn bestemming vindt.