Legendary passes of the Tour de France

De Col du Tourmalet is een van de meest legendarische in de Pyreneeën en de Tour de France. Het is de pas die het vaakst is gebruikt in de geschiedenis van de Tour sinds de eerste keer in 1910. Met een hoogte van 2.115 meter boven zeeniveau is hij ook een van de hoogste. Het wordt bereikt vanuit Luz-Saint-Sauveur via 19 kilometer aan een gemiddelde van 7,4% of vanuit Sainte-Marie-de-Campan over 17,2 kilometer aan een gemiddelde van 7,37%.

Een uitstapje naar de top van de Mont Ventoux is een must als je in de Provence bent. Op deze voorpost van de Alpen is een klim van bijna 1.600 meter te overwinnen, en vooral het laatste stuk van de klim laat je sprakeloos achter. Deze puinwoestijn is gewoonweg adembenemend.

De Col d'Aspin, met zijn hoogtepunt op 1.489 meter boven zeeniveau, is een klassieker uit de Tour de France. De beklimming vanuit Arreau is prachtig. Via enkele bochten slingert het gedurende 12 kilometer aan een gemiddelde van 6,5% met enkele passages aan 10%.

Het is ook mogelijk om deze vanuit Sainte-Marie-de-Campan te beklimmen. De klim is 12,5 kilometer lang met een gemiddeld stijgingspercentage van 5,1%.

Er zijn drie verschillende manieren om naar de top van de Col de la Croix de Fer te klimmen. De bekendste is de klim vanaf de Verney-dam in de Oisans-vallei, omdat dit de helling is die in de Marmotte wordt gebruikt (behalve de laatste kilometers). Het is 27,5 kilometer lang met een hoogteverschil van 1292 meter. De gemiddelde helling bedraagt 4,7% met een maximale helling van 11,1%.

De Col de la Croix de Fer vanuit Saint-Jean-de-Maurienne is 28,2 kilometer lang met een hoogteverschil van 1475 meter. Het gemiddelde stijgingspercentage is 5,23% met maximale stijgingspercentages van 9,6%

De laatste beklimming gaat via de Col du Glandon. Na de top van Glandon is het nog ongeveer 2 kilometer tot aan de top.

De Col de la Madeleine vanuit La Chambre is 19 km lang met een totaal verval van 1522 meter. Het gemiddelde stijgingspercentage is 8% met maximale stijgingspercentages van 13,5%. Aan de noordkant is de klim met 24,5 km nog langer, maar iets makkelijker met een gemiddeld stijgingspercentage van 6,3%.

Het is meerdere keren te zien geweest in de Tour de France en is een van de zwaarste beklimmingen in de Franse Alpen.

De Col d'Aubisque is een ware mythe van de Pyreneeën. Het culmineert op 1.709 meter boven zeeniveau en is moeilijk te scheiden van zijn buurman: Soulor. De klim vanuit Laruns is 16,6 kilometer lang met een gemiddelde van 7,17%. De route doorkruist zowel het kuuroord Eaux-Bonnes als het skigebied Gourette. De helling richting Soulor vormt een prachtige uitkijktoren over het keteldal van Litor.

De Col de l'Iseran is met 2.764 meter de hoogste bergpas van allemaal. En dat is precies wat het uniek maakt: terwijl je op veel andere pashoogten omringd bent door hoge toppen, lijk je er bijna op ooghoogte mee te zitten op de Col de l'Iseran. De nadering via de noordkant is echter pas echt leuk vanuit Val d'Isère. Want tot aan het skigebied is de weg behoorlijk druk. Natuurlijk heeft het skitoerisme ook zijn stempel gedrukt op het landschap.

Historische beklimming van de Tour de France, Alpe d'Huez is een skigebied in de Franse Alpen. De bekendste kant is die vanaf Bourg-d'Oisans, met 21 haarspeldbochten. De snelste klimtijd ooit (36 minuten en 50 seconden) zou zijn neergezet door Marco Pantani tijdens de Tour van 1995.

De Col du Galibier, met zijn hoogtepunt op 2.642 meter boven de zeespiegel, verbindt St-Michel-de-Maurienne met Briançon via de Col du Télégraphe en de Col du Lautaret. De eerste passage van de Tour de France vond plaats in Galibier op 10 juli 1911 op initiatief van Henri Desgrange, oprichter van de Tour.

Sindsdien is deze pas legendarisch geworden. De veroordeelden van de weg, een bijnaam die destijds aan lopers werd gegeven, gingen op pad om de pas aan te vallen. Niet iedereen haalde het einde. Ik ben er zeker van dat u deze grote uitdaging zult kunnen aangaan. De weg is nu zo glad als een pooltafel en je hebt een hele goede derailleur.

De Col d'Izoard is een van de beroemde passen van de Zuid-Franse Alpen. Er zijn legendes geschreven en er hebben gedenkwaardige botsingen tussen grote wielrenners plaatsgevonden. De plek is bijzonder indrukwekkend als je de afdaling neemt vanaf Casse Déserte.

De enige weg die naar de top van Planche-des-Belles-Filles leidt, wordt relatief zelden door auto's gebruikt. Het asfalt in perfecte staat en de hellingen van ruim 25% trekken echter flink wat fietsers. Vanaf Plancher-les-Mines strekt de klim zich uit over 7 kilometer, met een gemiddelde van 8,7% en "muren" met 28%.

La Planche-des-Belles-Filles was 5 keer de finishlijn van een etappe van de Tour de France.

De Col de Peyresourde is een van de legendarische passen van de Pyreneeën. Gelegen op 1.589 meter boven de zeespiegel, markeert het de scheiding tussen de departementen Hautes-Pyrénées en Haute-Garonne. De meest emblematische klim is die van Bagnères-de-Luchon. Het strekt zich uit over 13,74 kilometer met een gemiddelde van 6,9%. Het begint met een lang vals plat voordat het de laatste kilometers echt stijgt.

Deze legendarische pas van de Tour de France is een van de bekendste in de wielerwereld. Bedenk dat de laatste kilometer de moeilijkste is. Er zijn twee cafés bovenaan die je verwelkomen - ik raad de bosbessentaart ten zeerste aan.

Hier veroverde René Pottier op 11 juli 1905 de eerste pas van de Tour de France. De Ballon d'Alsace bleef vervolgens vijf jaar lang ongeëvenaard - totdat de veel moeilijkere passen in de Pyreneeën werden ontdekt.

Met 1.247 meter is de pas zeker niet de hoogste in de Vogezen en vandaag de dag zou niemand hem op de lijst van belangrijke passen zetten - maar er zit nog steeds een zekere magie in.