Bivouacs — sleeping in a box

Het bivak in het Laggintal in het Monte Rosa-gebied ligt 2428 m boven de zeespiegel. Nadat het bivak in 1981 door een lawine van stof was verwoest, is het op een nieuwe plek herbouwd en heeft het vandaag 10 bedden, een houtkachel en een noodradio met K-kanaal. Het bivak wordt vaak gebruikt bij het lopen van de Laggi Höhenweg of dient als uitvalsbasis voor het beklimmen van een van de vele drie- en vierduizend meter hoge toppen in de regio.

We verbleven in de Bivacco Musatti toen we aan de Dolomitenhöhenweg nr. 5 waren. Kort voordat we het bivak bereikten, kwamen we een grote kudde steenbokken tegen en zagen ze lang spelen en grazen. Echt leuk. Het bivak is een typische slaapbox voor 9 personen en bevindt zich boven de Val del Boite op 2.111 m boven zeeniveau. Er is een bron een paar minuten onder het bivak, we waren in juli en het borrelde gewoon. We hadden nog steeds sneeuw, maar zoals een ervaren bergbeklimmer weet, kost het tijd om te smelten en is het een beetje vervelend.

Het uitzicht en de zonsondergang zijn absoluut adembenemend! Ik zou terug gaan in een hartslag. 3 Italiaanse klimmers voegden zich bij ons in de box, die we de volgende ochtend al konden observeren op de muur op de top achter het bivak. Het hoge pad nr. 5 is extreem eenzaam. Dagenlang kwamen we buiten de refugio's nauwelijks mensen tegen. Een waar genoegen.

Idyllisch gelegen op een grote rots op 2510 m boven de zeespiegel, biedt dit bivak een prachtig uitzicht over de Valle del Ferro. Het is niet ver of ligt aan het prachtige hooggelegen pad Sentiero Roma en biedt bescherming bij slecht weer, evenals overnachtingsmogelijkheden voor wandelaars voor wie de hut te vol is.

Het bivak is vernoemd naar de twee bergbeklimmers Mario Molteni en Giuseppe Valsecchi, die in 1937 verrast waren door het weer na de eerste beklimming van de noordoostwand van Pizzo Badile en die door uitputting niet terug konden komen. Gelukkig gebeurt dit soort dingen tegenwoordig zelden en de kleine noodkampen in de bergen worden vaak niet gebruikt als noodopvang, maar zijn gepland als een integraal onderdeel van de tochten.

Bivak op de top van de Grignetta. Het heeft een achthoekige vorm, met een buitenkant van aluminium en een binnenkant van hout en kurk. Met een diameter van ongeveer drie en een halve meter wordt het ook wel "iglo" of "ruimteschip" genoemd. Fantastische zonsondergang met uitzicht op het Comomeer en de lichten van de vlakte

Het bivak ligt op het Costanzi-pad, dat door de Brenta Dolomieten loopt. Het houten huis ligt op ongeveer 30 minuten van de dalla Selletta della Nana op 2365 m boven de zeespiegel, genesteld in een groene weide onder de grijze reuzen. Het is ook de eerste support op de Dolomiti di Brenta Trek en wordt daarom altijd goed bezocht. Er is ook een bron naast de hut, die perfect is voor het vullen van de watervoorraden en 's avonds koken.

Het Suringar-bivak staat vrij spectaculair op een richel op Montasch op 2340 meter hoogte. De Findeegg-Weg is veeleisend en heeft ook gemakkelijke klimplekken (II). Om het bivak te bereiken, volgt u niet het pad in de richting van de habenegg-kloof naar boven, maar gaat u ongeveer 150 meter rechtdoor. De ligging van de rode doos direct boven de kloof is duizelingwekkend, maar vooral perfect voor zonsopkomsten.

Het Silvestri-bivak ligt op 2.146 meter boven zeeniveau op de westelijke helling van Monte Legnone. Het vervangt het oude houten gebouw, genaamd Cà de Legn, dat in 1894 werd gebouwd door een groep pioniers van het Milanese wandelen.

De tocht op de Laliderer Spitz (2588m) is een typische fiets- en wandeltocht. Je moet niet terugdeinzen voor een beetje gemakkelijk klimmen op het einde. Het Marsachtige Karl Schuster Bivak op 2495 m is visueel een interessante schuilplaats. Zoals je vanuit de omgeving al snel kunt zien, is er hier geen drinkwater! En het is algemeen bekend dat sneeuw alleen smelt als er sneeuw ligt. ;-)

Van het bivak naar de top is het maar een goede 20 minuten over de voor de Karwendel typische grindachtige, losse grond. Op deze top staat geen kruis van de top, maar een aluminium kist. We gingen ervan uit dat het materiaal was voor redding in de bergen of iets dergelijks. Het uitzicht daarboven is fantastisch en vooral de zonsondergang en zonsopgang zijn een overnachting in het bivak meer dan waard.

Het toevluchtsoord ligt op slechts 10 meter onder de top van de Cima di Bo op 2556 m boven de zeespiegel. Met 10-15 mensen zijn er veel meer mensen dan normaal voor bivakken, maar de hut is geen doos maar een "gemetselde" rifugio. Het uitzicht is absoluut geweldig, je zou hier zeker een langere pauze kunnen doorbrengen, mits je voldoende proviand bij je hebt. ;-)

Vanaf Ellmauer Halt heb je een prachtig uitzicht op de Alpen. Er ligt nu veel los puin op het hele pad. Eind juni lag er op sommige plekken nog veel sneeuw. Veel vallende stenen, dus altijd met een helm op. De Babenstuber Hütte is puur een noodopvang.