Easy glacier hikes for beginners

De Gran Paradiso (4061 m) is niet alleen een populaire vierduizend meter hoge piek vanwege zijn gunstige naam, maar vooral omdat de technische moeilijkheidsgraad beperkt is. Niettemin: zeer goede conditie, gletsjerervaring en uitrusting, evenals zorg voor spleten moeten zeker deel uitmaken van het feest. Op de vaak dichtbevolkte topkam moet je het hoofd koel houden zodat de touwploegen niet in de war raken. Een overnachting in de Rifugio Vittorio Emanuele II of Rifugio Chabod is aan iedereen aan te raden, dus op de topdag moet "slechts" 1300 meter hoogte worden overwonnen. Vergeet niet te reserveren ;)

Als je hier op 3768 m op de top staat, wordt het uitzicht alleen beperkt door de kromming van de aarde bij helder weer - weinig bergen zijn zo dominant als de Wildspitze. De gemakkelijkste en snelste manier om de op een na hoogste berg van Oostenrijk te beklimmen is vanuit Vent. Zeer fysiek fitte bergbeklimmers doen de alpine tocht in één dag, wie het rustiger aan wil doen, kan een nacht doorbrengen in de rustieke Breslauer Hütte.

Met goede weersomstandigheden, geen verse sneeuw en een redelijk droge rotsrug op de laatste beklimming, is deze tocht niet echt moeilijk, op een belangrijk punt na. De hele via ferrata is verder voldoende beveiligd met goede staalkabels.

Zelfs als het over het algemeen als een minder moeilijke alpine tour wordt beschouwd, moet u bij het beklimmen van Monte Cevedale gletsjeruitrusting, passende alpine kennis en een zeer goede fysieke conditie meebrengen. Afhankelijk van hoe ambitieus je op de laatste dag van de top wilt gaan, is een overnachting in de Schaubachhütte (2.581 meter) of de Casatihütte (3.269 meter) aan te raden voordat je naar 3.769 meter klimt.

De laatste klim naar de top is tot 40 graden steil en kan moeilijk zijn als het bevroren is, constante concentratie en het vermijden van misstappen heeft de hoogste prioriteit. Op een gevorderd tijdstip van de dag kan de opwarming leiden tot vallend gesteente. Eenmaal boven is het tijd om diep adem te halen en te genieten van het fantastische uitzicht. Als je er nog niet genoeg van hebt, ga dan verder over de bergkam naar de Zufallspitze.

De Großvenediger is een zwaar verglaasde hoofdpiek in de Hohe Tauern en met 3657 meter een van de hoogste bergen van Oostenrijk. De oude majesteit, zoals de Großvenediger vaak wordt genoemd, kan op verschillende routes vanuit Salzburg of Oost-Tirol worden beklommen. Technisch gezien zijn de tochten minder moeilijk, maar alle routes gaan over zwaar verglaasd terrein, wat niet mag worden onderschat vanwege het gevaar van kloven.

4000 meter lucht inademen zonder jezelf bloot te stellen aan onuitsprekelijke fysieke belasting? De Allalinhorn roept! De Metro Alpin-Bahn vanaf Saas Fee brengt je tot 500 meter onder de top en vanaf hier is het een steenworp afstand naar 4027 meter. Hoewel de top zeer geschikt is voor een dagtocht, mag de hoogte niet worden onderschat - de lucht wordt hier ijl. Iedereen die geen ervaring heeft met bergbeklimmen op grote hoogte doet er goed aan een berggids in te huren.

Met 3343 m is Punta Penia het hoogste punt in de Dolomieten en het uitzicht vanaf hier is ongelooflijk mooi. Hier moet echter hard voor worden gevochten. De gemakkelijkste manier om in de zomer de top van de Marmolada te bereiken is via de West Ridge via ferrata ("Hans-Seyffert-Weg"), hoewel de moeilijkheidsgraad van de beklimming sterk afhankelijk is van het weer en de sneeuwcondities. In ieder geval heb je uitrusting nodig voor een alpine tocht en de juiste kennis van hoe je deze moet gebruiken en hoe je je moet gedragen in noodsituaties. Degenen die ambitieus zijn over de top, moeten in topconditie zijn en de dag ervoor een klim naar de Pian dei Fiacconi-berghut overwegen om de meer dan 1000 hoogtemeters te splitsen.

De Mettelhorn is vergelijkbaar gemakkelijk te beklimmen drieduizenders, waarvan de blootgestelde top op 3406 m met een adembenemend uitzicht op de Matterhorn je de inspanningen van het laatste gedeelte doet vergeten. Aan de andere kant zakt de berg een paar honderd meter steil en het kan gebeuren dat er een helikopter door het dal vliegt.

Het pad naar de Mettelhorn leidt via de Trifthütte naar de Hohlicht-gletsjer, waarvan je afhankelijk van de sneeuwcondities minimaal een klein deel moet oversteken. Speciale apparatuur is niet vereist, stokken zijn nuttig en voorzichtigheid is in ieder geval geboden.

Roeren kan nooit kwaad? De Schwarzenstein-gletsjer heeft een systeem van spleten, waarin je heerlijk kunt verdwijnen. We hebben met ons touwteam een spleetval laten vallen, waarbij onze touwpartner 4 meter diep in de spleet hing, eindeloze spleetlabyrinten rechts en links zag en liever niet naar beneden keek. Van bovenaf is alleen een glad sneeuwoppervlak zichtbaar en slechts kort maken de menigten hun pelgrimstocht van de Italiaanse kant naar de top, touwenvrij. Als gletsjers, dan touw. Altijd.