Off to the clouds on slick asphalt

Een van de belangrijkste Alpenpassen in Europa, tweede voor hoogte met zijn 2758 m, hier hebben we de heldendaden van vele helden van het wereldwielrennen gezien, een epische klim!

Passeer een weg met heel weinig verkeer omdat er geen echte pas is. Na ongeveer 2 km eindigt de verharde weg aan de andere kant. Vanuit Cuorgnè kun je ongestoord genieten van de natuur. Een ander hoogtepunt is de ca. 3,5 km lange tunnel achter Noasca, die je bijna voor jezelf hebt.

De Furkapas is een van de meest indrukwekkende en mooiste passen in de Alpen. Wie het hier haalt, wordt beloond met een uniek bergpanorama en uitzicht op de Rhônegletsjer op 2429 meter hoogte. De pas werd al in de Romeinse tijd gebruikt; in 1866 werd voor het eerst een weg aangelegd.

In 1964 werden op de Furkapas enkele filmscènes uit de James Bond-film “Goldfinger” met Sean Connery als Bond gefilmd. De scènes in Zwitserland gelden inmiddels als klassiekers uit het Bond-verhaal en werden daarom ook in latere films geciteerd.

Deze grenspas kijkt uit over het skigebied van Isola 2000. Het is een buitencategorie. De twee zijden hebben een aanhoudende gemiddelde helling van meer dan 20 kilometer, waarvan enkele kilometers die de 10% naderen.

Nauwelijks doorgaand verkeer, een sportieve pashoogte van 2315 m en een fantastisch panorama maken de Albula tot een van de populairste passen in de Alpen onder ervaren zadelsporters.

De veel zwaardere route beklimt de pas van Tiefencastel en beslaat een hoogte van 1280 meter. Vanaf La Punt is het nog minder dan halverwege: 625 meter hoogte.

De Albula is niet alleen populair bij fietsers; Spoorwegfans over de hele wereld genieten van de historische Rhätische Bahn. Geopend in 1903, is het nu een UNESCO-werelderfgoed en een goed voorbeeld van Zwitserse techniek.

Deze cijfers bewijzen dat de Grimsel een echte klassieker is: de Grimselpas maakte al tien keer deel uit van de Tour de Suisse: in 1937, 1953, 1956, 1962, 1973, 1986, 1996, 2002, 2007 en 2011. aankomst was er 2007. de Grimsel is ook de achtste hoogste pas die ooit deel uit van de Tour de Zwitserse is geweest.

Maar dat betekent niet dat alleen professionals het kunnen verslaan. Vooral vanuit het zuiden (Ulrichen) wordt het nooit een hel en krijgen de amateurs toch het hoogalpiene gevoel waar ze naar verlangen.

De Gardenapas, gelegen op een hoogte van 2.121 meter, is een van de belangrijkste Dolomietenpassen. De Gardena-pas verbindt Val Badia met Val Gardena. De helling die omhoog gaat vanuit Corvara in Badia is langer en moeilijker dan die vanuit Selva di Val Gardena. Vanaf de pas is het mogelijk om de groepen Sella en Cir te bewonderen.

Wil je als slotklim een frisse 800 hoogtemeters? De Timmelsjoch is niet alleen beroemd om zijn prachtige, ruige berglandschap. De in totaal 1.800 hoogtemeters van St. Leonhard, 30 km verderop, stellen spieren en longen op de proef. Je voelt de nabijheid van de gletsjer en de jukwind terwijl je je tanden op elkaar klemt om een van de grootste aaneengesloten hellingen in de Alpen te beklimmen.

Hier vindt elk jaar eind augustus de Ötztaler Fietsmarathon plaats, die door experts als extreem zwaar wordt beschouwd. In 1988 leidde de Giro d’Italia in één etappe van Merano via de Timmelsjoch naar Innsbruck. De pas scheidt Oostenrijk en Italië en ligt op een hoogte van 2474 m.

De Timmelsjoch Hochalpenstrae is dagelijks geopend van 07.00 uur tot 20.00 uur. Vanwege de blootgestelde ligging in het hooggebergte is de toegang alleen mogelijk van ongeveer begin juni tot ongeveer eind oktober. Doorrijden is op eigen risico, werkende fietsverlichting is essentieel.

Een goed geasfalteerde weg met een constante maar nooit erg steile helling leidt hier naar de pasovergang op 2244m. Het indrukwekkende panorama van de Sella-groep doet je bijna vergeten dat je in het zadel zit en je een weg naar boven vecht.

Er zijn 65 haarspeldbochten te overwinnen als je de Passo Pordoi over een totaal van 22 kilometer tussen Canazei en Arabba op en af rijdt. Vanaf Canazei gaat het 809 meter omhoog en vervolgens 656 meter naar beneden. Met 2.239 meter is de weg onder de Piz Boè de hoogste verharde pasovergang in de Dolomieten.

Een zwaar maar dankbaar werkstuk is de pasweg langs de hoogste berg van Oostenrijk voor tweewielers. Het leidt door verschillende vegetatiezones - van de bergweide tot aan het eeuwige ijs. De klassieke route loopt van Bruck (755 m) in het noorden naar Heiligenblut (1301 m) of Winklern (965 m) in het zuiden. Tussendoor krijg je op 2504 m hoogte met een geweldig uitzicht op het alpenpanorama. Vanaf hier kan het alleen nog en worden de verzamelde hoogtemeters direct omgezet in snelheid en plezier.